Krzew lub małe drzewo, dorastające do 6( czasem nawet 10m )
wysokości, pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie rośnie w lasach
klimatu umiarkowanego.Do Europy została sprowadzona
w 18 wieku jako roślina ozdobna.
Mrozodporna w umiarkowanych szerokościach geograficznych,
często sadzona w ogrodach i parkach, jest jednym z niewielu
gatunków roślin kwitnących zimą. Lubi rosnąć w miejscach
średnio żyznych i wapiennych, wilgotnych, ale przepuszczalnych,
w pełnym słońcu lub w częściowym cieniu.
Kwiaty mają ostry, przyciągający wzrok jasnożółty kolor
(niekiedy są pomarańczowe lub czerwonawe), posiadają długie
(do 2cm), wąskie płatki, które pojawiają się późną jesienią
i wczesną zimą, po zżółknięciu i opadnięciu liści.
Kora jest jasnobrązowa, gładka, łuszcząca się.
Liście owalne, osiągają od 4-17 cm długości i 3-13 cm
szerokości, ciemnozielone na wierzchu, jaśniejsze spodem.
Nasiona to ciemnobrązowe orzeszki, wielkości ok.12 mm,
znajdujące się w kapsułce, która po dojrzeniu wybucha
i wyrzuca nasiona na odległość około 10 m.
Rozwidlone gałązki są od wieków używane jako różdżki
radiestezyjne do szukania wody lub złóż minerałów,
być może stąd wzieła się nazwa wich-hazel, różdżkarstwo
było kiedyś uważane za domenę wiedźm.
Od dawna wywar, otrzymywany przez gotowanie
gałązek i liści, był używany przez Indian Ameryki Północnej
na różne dolegliwości, zwłaszcza w leczeniu krwawienia,
jako ogólny tonik, do płukania jamy ustnej i gardła,
leczenia skaleczeń, ran szarpanych, podrażnień, stłuczeń,
zewnętrznych zakażeń, obrzęków, stanów zapalnych,
nowotworów, ukąszeń owadów, na ból mięśni i stawów.
Smak wywaru jest początkowo gorzki, cierpki,
ostry i wreszcie słodki, posmak długo pozostaje w ustach.
Osadnicy w Nowej Anglii przejeli ten środek od Indian,
a z czasem jego stosowanie stało się powszechnie w całych
Stanach Zjednoczonych.
Został on przetestowany w 1850 roku przez Konstantyna
Heringa, zwłaszcza jako środek w leczeniu urazów
tkanek miękkich, krwawień, zapalenia żył i hemoroidów.
W XIX wieku, destylat alkoholowy uzyskiwany z liści
był wykorzystywany przez osadników na poparzenia
słoneczne i podrażnienie oczu po długiej ekspozycji na światło.
Oczar został oficjalnie wymieniony w Farmakopei Stanów
Zjednoczonych i jest jednym z najpowszechniejszych
środków dostępnych w niemal każdym domu w Ameryce.
Kora, liście i gałązki oczaru są bogate w taniny, dając
tym roślinie właściwości ściągające.
Składniki mają jednocześnie działanie przeciwzapalne,
uspokajające i przeciwwzdęciowe, zmniejszają krwawienie
- stosowane miejscowo na ranę, a wewnętrznie na wrzody
lub krwawiące dziąsła.
Wywar z kory, liści i gałązek jest obecnie używany
w medycynie do leczenia chorób wewnętrznych i zewnętrznych,
a jego właściwości ściągające są również wysoko cenione
w wielu kosmetykach jak np. płynach po goleniu,
płynach do płukania ust. Używany do płynów kosmetycznych
zmiękczających dla skóry suchej i popękanej, pozatym
zamyka pory i usuwa nadmiar sebum, ze względu na
właściwości antybakteryjne i antyoksydacyjne jest
przydatny w walce z trądzikiem.
Wywar z oczaru jest używany na szorstkie dłonie, łokcie
lub pięty. Jest to również często stosowany jako naturalne
lekarstwo na łuszczycę, egzemy, problemy z paznokciami.
W przypadku ukąszenia jakichkolwiek owadów,
przykłada się do tego miejsca watkę nasączoną
ekstraktem, po tym zabiegu ból i obrzęk ustępują.
Ekstrakt rozcieńczony ciepłą wodą, stosuje się na
zapalenie powiek. Zaleca się, aby kobiety, po porodzie używały
go aby zmniejszyć obrzęk i szybciej zagoić rany.
Oczar w połączeniu z arniką jest uznany za doskonały
środek do miejscowego leczenia siniaków, guzów, skręceń,
mieszanka jest podawana w celu złagodzenia bólu
i przyśpieszenia uzdrowienia.
Ze względu na właściwości roślina jest używana do leczenia:
ran, siniaków, obrzęków, ogólnych zakażeń, ukąszeń
i użądleń owadów, świądu, przy ząbkowaniu, stanach
zapalnych oka, zapaleniu śluzówki, kaszlu, przeziębieniach,
gorączce, gruźlicy, wymiotach z krwią, odkrztuszaniu krwi,
biegunce, hemoroidach, żylakach, nowotworach, raku,
podrażnieniu i niewielkim bólu, krwawieniach wewnętrznych
i zewnętrznych, łagodzi ból po zabiegu, zmniejsza przekrwienie.
Jeden z rodzaji garbników wykazuje aktywność cytotoksyczną
w stosunku do komórek raka jelita grubego.
Po dokonaniu przeglądu stosowanie leku ziołowego zostało
zatwierdzone przez komisję europopejską dla łagodnych
urazów skórnych, lokalnego zapalenia skóry i błon śluzowych,
hemoroidów i żylaków.
Cena za sztukę na Kup Teraz
dotyczy 3 nasion.
H I S T O R I A P R Z E D M I O T U zone3 zone4 zone5 zone6 zone7 zone8 wieloletnie herbata mrozoodporna ozdobna zioła krzew kosmetyka drzewo
