W Polsce istnieje około trzech tysięcy zakładów pieczarkarskich o średniej wielkości 450 m². Można przyjąć, że rocznie produkują one około 120 tysięcy ton pieczarek, zapewniając utrzymanie dwunastu tysiącom osób (2004). Obecnie, gdy coraz po­wszechniej uprawę prowadzi się na bloku pasteryzowanego podłoża z wysianą grzyb­nią, nakłady niezbędne do założenia i przeprowadzenia cyklu sięgają równowartości co najmniej 15 kg grzybów z 1 m². Uzyskiwanie wysokich plonów wiąże się zarówno ze znajomością technologii produkcji jak i zasad prawidłowej ochrony. Pieczarka uprawia­na w tym samym pomieszczeniu przez kilkanaście bądź kilkadziesiąt lat stanowi typo­wą monokulturę z jej zagrożeniami, do których wypada zaliczyć przede wszystkim moż­liwości wystąpienia szkodliwej mikroflory i fauny.

Opracowanie składa się z dwóch części: ogólnej (rozdziały 1 - 5) i szczegółowej (rozdziały 6-14). Część ogólna obejmuje wstępną charakterystykę agrofagów, metod uprawy w kontekście wymogów ochrony, przedstawia stosowane metody ochrony oraz zagadnienia związane z utrzymaniem higieny w zakładzie. Część drugą poświęcono omówieniu chorób wywoływanych przez wirusy, bakterie i grzyby. Osobny rozdział za­wiera opis grzybów saprofitycznych oraz oddziaływanie na owocniki pieczarki czynników nieinfekcyjnych. Równie wyczerpująco przedstawiono szkodniki: nicienie, roztocze, skoczogonki i muchówki. Opisy wzbogacają zdjęcia mające ułatwić rozpoznanie choroby lub szkodnika, gdyż to decyduje o wyborze prawidłowej metody zapobiegania i zwalcza­nia.

Terminarz ochrony pieczarki, na który powołują się autorzy, został zamieszczony na końcu podręcznika. Zestaw obowiązujących zaleceń publikowany jest corocznie w kwartalniku „Biuletyn Producenta Pieczarek - Pieczarki".

Od chwili ukazania się pierwszego wydania broszury minęło ponad sześć lat, a jej nakład został wyczerpany. Do wydania drugiego, które trafia właśnie do rąk zaintereso­wanych, wprowadzono zmiany zgodnie z wynikami uzyskanymi w tym czasie przez na­ukę i praktykę. Zmiany te dotyczą głównie części poświęconej grzybom i wirusom, gdyż w okresie dzielącym oba wydania opisano nową chorobę pieczarki, wywołaną przez wi­rus X. Opis tej choroby znajdzie Czytelnik w rozdziale szóstym. Dodano też informacje na temat zwalczania daktylium oraz przerobiono rozdział siódmy: „Higiena i środki che­miczne służące do jej utrzymania", jako że zarejestrowano ostatnio szereg nowych, efektywnie działających preparatów dezynfekcyjnych.

W stosunku do pierwszego wydania z roku 1999, wydanie drugie zostało rozsze­rzone. Opisano w nim nową chorobę pieczarki wywołaną przez wirus X i scharaktery­zowano zieloną pleśń, której sprawcą jest szczep Th 2 Trichoderma harzianum. Prze­redagowano też rozdział dotyczący nicieni, zmodyfikowano część poświęconą mu­chówkom. Wprowadzono również szereg nowych środków dezynfekcyjnych, które -zamieszczone w dołączonym terminarzu ochrony - umożliwiają rotację tych prepara­tów. W obecnym wydaniu zastąpiono wiele zdjęć czarno-białych fotografiami w kolo­rze, które ułatwiają rozpoznanie choroby czy szkodnika. Jest to ważne, bowiem błęd­ne rozpoznanie przyczyny pociąga za sobą zastosowanie niewłaściwej metody tera­pii. Podjęte działania uwspółcześniły broszurę, która aktualnością nie ustępuje drugie­mu wydaniu analogicznej książki angielskiej.

Adresatami opracowania pozostają producenci pieczarki, osoby rozpoczynające uprawę, studenci wydziałów ogrodniczych, a także ci, którzy interesują się uprawą grzybów. Zachęcam gorąco do lektury tej skromnej, lecz znaczącej pozycji.