Zaszczita Pirca-Ufimcewa G.Fridsztein
Książka w języku rosyjskim
Stan książki bardzo dobry.
Obrona Pirca – otwarcie szachowe charakteryzujące się posunięciami:
Nazwa pochodzi od nazwiska jugosłowiańskiego arcymistrza Vasji Pirca. Otwarcie jest nazywane również obroną jugosłowiańską lub obroną Ufimcewa (także Pirca-Ufimcewa). Charakterystyczne dla podstawowych wariantów jest królewskie fianchetto czarnych, podobnie jak w obronie Robatscha (1.e4 g6). Te dwa otwarcia są bardzo do siebie podobne i często dochodzi do transpozycji pomiędzy nimi. Obrona Pirca, rzadko grana od początku XX wieku, zyskała znaczną popularność w latach 50. XX wieku. Chętnie stosowali ją, między innymi, Borislav Ivkov i Eugenio Torre, a współcześnie – Jan Timman, Zurab Azmaiparaszwili i Ołeksandr Bielawski.
Ideą otwarcia jest odłożenie w czasie walki o centrum i przygotowanie przez czarne kontrataku. Czarne pozwalają białym pionom zająć centrum i stosują fianchetto czarnopolowego gońca w celu zwiększenia nacisku na pole d4. Białe mają do wyboru kilka planów. Mogą uformować duże centrum pionami d4, e4 i f4, z możliwością dokonania przełomu w centrum lub ataku na skrzydle królewskim (atak austriacki). Ruch f3 , charakterystyczny dla wariantu o nazwie "atak 150", odbiera pole g4 czarnemu skoczkowi i przygotowuje marsz piona g. Dość agresywne są również warianty: chiński i Mariottiego. Nieco spokojniejszy wariant Swiesznikowa w wykonaniu białych opiera się na wykonaniu przez nie fianchetta na skrzydle królewskim. W wariantach klasycznych białe wspierają figurami swoje centralne piony, usiłując jak najdłużej zachować skrępowaną pozycję czarnych.
Obrona Pirca jest debiutem półotwartym. W klasyfikacji encyklopedii otwarć szachowych jest oznaczona kodami od B07 do B09.
