Obraz "Bukiet" Hanny Solway, 50x73,5 cm, olej, płyta Aukcja grzecznościowa, kupujący podpisuje umowę kupna-sprzedaży bezpośrednio z artystą Hanna Solway http://www.hannasolway.art.pl Hanna Solway ukończyła historię na Uniwersytecie w Toruniu, a następnie malarstwo na ASP w Gdańsku, w pracowni prof. Kazimierza Śramkiewicza. Uprawia rysunek i malarstwo, a także pisze o sztuce. W latach osiemdziesiątych, będąc związana z niezależnym środowiskiem artystyczno - literackim, była uczestnikiem ruchu podziemnej kultury polskiej, biorąc udział w licznych wystawach i projektach literackich w ramach tego ruchu. Następnie artystka uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą, biorąc jednocześnie stały udział w konkursach i wystawach współczesnego rysunku, tak krajowych jak i międzynarodowych. Ma również za sobą wiele wystaw indywidualnych. Dotykając odwiecznych tematów sztuki - kondycji, tajemnicy i samotności bytu człowieka, artystka kreuje malarstwo pełne metafor, poezji i dwoistości znaczeń, z odniesieniem do włoskiego renesansu i sztuki flamandzkiej XVI i XVII wieku. Realne postaci czy przedmioty służą idei obrazu, pełniąc w nim rolę symboliczną lub magiczną. Szczególną wagę przykłada do warsztatu malarskiego, upatrując w tym jeden z wyznaczników szlachetności i wysokości sztuki. Artystka maluje tylko to, co jest dla niej emocjonalnie ważne, tworząc przez kilka lat cykle obrazów, które stanowią mocne, tematyczne całości. W latach osiemdziesiątych powstał cykl "Studium czerwieni", o kondycji artysty w systemie reżimu komunistycznego. Następny cykl wielkich płócien, "Les Gilles", traktował o samotności i osobności artysty i człowieka. Cykl "Powrót do Komorowa" wypełniał przestrzeń szlacheckiego dworu, wyrabowanego z dzieł sztuki i rodzinnych pamiątek. Każdy cykl obrazów był prezentowany na oddzielnych wystawach. W 2000 roku, na zamówienie Zachęty, artystka namalowała dwa wielkie płótna, "Polonię 2000" i "Konia polskiego", na ważną w dziejach galerii wystawę pt. "Polonia - Polonia", w stulecie istnienia tej narodowej placówki. Od kilku lat malarka konstatuje w swych obrazach urodę życia w sposób subtelnie ironiczny i melancholijny. Jednym ze stałych elementów obrazów artystki, stosowanym w zaskakujących, choć przecież oczywistych kontekstach, jest koń. Bo, poza sztuką, konie są jej największą życiowa pasją. Tematyka, sposób malowania i specyficzny, określony, mocny, niekiedy mroczny koloryt, natychmiast wyróżniają te obrazy wśród innych, czyniąc je rozpoznawalnymi i niepowtarzalnymi.
