BŁACHNIO HENRYK – ur. w 1922 roku w okolicach Łaskarzewa na Mazowszu. Studiował

w Warszawskiej ASP pod kierunkiem E. Arcta, M. Borucińskiego, F.S. Kowarskiego

i K. Tomorowicza. Dyplom uzyskał w 1954 roku. Uprawiał malarstwo, rysunek, rzeźbę. Brał udział w ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi”

w warszawskim Arsenale (1955).

Należał do artystów niechętnie pokazujących swoje prace. Miał jednak około stu wystaw indywidualnych. Jego sztuka jest „rozpięta między iluminacją a mrokiem”, sacrum i profanum – pisał jeden z krytyków. Dominują w niej dwa motywy: pejzaż i Eros. Pierwszy występuje w dużych, patetycznych kompozycjach, wypełnionych elementami fantastycznej, monumentalnej architektury. Drugi nurt w twórczości artysty stanowią kontrowersyjnie oceniane, prace o tematyce erotycznej. Mają one podtekst metaforyczny, moralizatorski. W 1993 roku Henryk Błachnio otrzymał Nagrodę im. J. Cybisa. Zmarł w 2013 roku.

Tekst pobrany ze „Słownika Malarzy Polskich”.

Kontakt tel. Krzysztof Błachnio - 603[zasłonięte]171