Dzieło jest owocem dojrzałej refleksji zarówno nad filozofią historii, jak też nad praktyką pracy historyka. Zasadnicza koncepcja Autora odwołuje się do spojrzenia me­to­do­lo­gicznego na historię równoważącego odwołania do teorii poznania zakorzenionej w filozofii klasycznej oraz do współczesnych mu koncepcji wywodzących się z rewolucji Kantowskiej, następnie poprzez Hegla, Diltheya, Webera, Ortegę y Gasseta do Croce, Oakeshotta, Arona itd. Celem Autora, co pisze we Wprowadzeniu, jest przedstawienie „krytycznej filozofii historii”, a więc przedstawienia rac­jo­nal­nego podejścia do nauki, która istniejąc od dawna wciąż oscyluje między Scyllą pewności absolutnej, a hybrydą absolutnego relatywizmu, co wywołuje jej nieustanne kry­ty­ki i ocenę, że jest dyscypliną wiedzy w kryzysie. Ogromna erudycja autora, jego świetna znajomość św. Augustyna sprawiają, że rozważania zawarte w książce przedstawiają nie tylko wprowadzenie w to czym jest historia, ale także są dobrym przewodnikiem po dziejach intelektualnych historii jako nauki i jako refleksji nad światem i czło­wie­kiem.

Wyd. Marek Derewiecki, stron 300, stan bdb. POLECAM !