AUTOREM KSIĄŻKI JEST WŁODZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER.
WSTĘP.Tadeusz Kościuszko jest dla Narodu polskiego czeraś więcej, niż narodowym bohaterem.
Narodowym bohaterem był współczesny Mu książę Józef Poniatowski, narodowymi bohaterami byli konfederaci barscy i wodzowie legionów, byli nimi zresztą wszyscy, którzy w obronie Ojczyzny polegli, lub męki cierpieli.
Narodowym bohaterem był i będzie każdy, kto przykładem cnót rycerskich albo poświęcenia świeci w historyi.
Ale Tadeusz Kościuszko jest czemś więcej.
Wygrał On bitwę Racławicką, padł pod Macie-jowicami ranny w boju za Ojczyznę, był przykładem cnót jasnych, skromności i poświęcenia.
Był zatem bohaterem narodowym.
Jednak nie w tych cechach leży wielkość historyczna Kościuszki, Jego popularność w Narodzie i Jego, dziś zwłaszcza, doniosłe znaczenie, jako postaci politycznej.
Otoczony opowiadaną w długą noc niewoli legendą, pełną tęsknoty, smutku i nadziei niespełnionych, stał się Kościuszko w wyobrażeniu Narodu po-
stacią rycerza romantycznego, tkliwego serca, nieustraszonego w boju.
Stał się czemś w rodzaju ronsewalskiego rycerza „bez trwogi i zmazy", a do Jego niezrozumianej choć poetycznej i świętej pamięci przyczepiła legenda tragiczne dwa słowa: „finis Poloniae", których Naczelnik nigdy nie powiedział wprawdzie, ale które dopełniły Jego w zbolałej fantazyi wytworzonego obrazu — teatralnem i książkowem zakończeniem.
W tym obłoku tęsknej legendy znikła prawdziwa postać Kościuszki, podziało się gdzieś jej polityczne, dziś dla nas, a zwłaszcza w dzisiejszym wielkim dniu Zmartwychwstania, tak doniosłe znaczenie.
Wyolbrzymiał natomiast w tym oparze epizod bitwy pod Racławicami do rozmiarów olbrzymiego zwycięstwa militarnego, a zasnuło się mgłą romantyzmu i smutku polityczne znaczenie tego strategicznie drobnego epizodu wojny.
Zielony kopiec Naczelnika, tradycyonalna starosłowiańska mogiła ukochanych w Narodzie ludzi, panujący nad całą Ziemią Krakowską i nadający jej to dziwne oblicze, co wywołuje wzruszenie w duszy każdego przybysza w te strony, przeniesie w mnogie przyszłe wieki pamięć nietylko Tego, na czyją cześć usypali go Krakowianie, ale poda potomności doniosłość chwil dziejowych, co wychowywały Tadeusza Kościuszkę, będzie świadectwem zdolności do życia, nieśmiertelności Narodu, który znalazł w chwili upadku swego tajemnicę Zmartwychwstania.
Zielony ten kopiec, otoczony prastaremi krakowskiem! wsiami, wśród pół oranych pługiem, ten zielo-
ny kopiec, pod którym wychowują się liczne pokolenia chłopskie, ten kopiec z polskiej, świętej usypany ziemi, w myśl tradycyi przedhistorycznej a na znak długiej, szczęśliwej i wielkiej przyszłości, jest Mickiewiczowską
„arką przymierza „między dawnemi i młodszemi laty".
Jest drogowskazem, pokazującym, jak, oparłszy się na prawdziwej duszy polskiej, iść nam będzie trzeba w rozwój dziejowy na przyszłość, i jest prawdziwym wyrazem Tadeusza Kościuszki, wyobrażeniem jego znaczenia historyczno-politycznego.
Polska wstaje z grobu!
Jesteśmy jeszcze oszołomieni tem niespodzianem spełnieniem przeszło stuletnich marzeń i tęsknot licznych pokoleń.
Jesteśmy jeszcze tak olśnieni błyskawicą zmartwychwstania i tak ogłuszeni gromem burz, w których wstaje Polska z czasowego grobu, że jeszcze niejedna epizodyczna, a w dzisiejszych wypadkach wyrosła osobistość przysłoni nam postać Kościuszki, jeszcze niejedna dziejowa chwila zasłoni nam ogromny czyn, który Kościuszko spełnił.
Ale, jeżeli mamy wyzyskać tę chwilę dzisiejszą i wstającą Ojczyznę tak podchwycić pod ramiona, by się poczuła wolną i nie upadła nam znowu w ciemnię grobu, trzeba otrzeć oczy, aby widzieć jasno, skupić uwagę, aby wiedzieć, od czego zacząć nowe życie i jak je prowadzić.
Trzeba sobie uprzytomnić, że Kościuszko to nowe życie zaczął.
Nieubłagana fala pędzących już wypadków dziejowych powaliła Go wprawdzie i zakryła Ziemię polską stuletnią nocą nieszczęścia.
Ale dziś rzednieje noc, świecą błyski Zmartwychwstania, a w ich blasku widać znowu postać Tadeusza Kościuszki, wskazującą nam drogę życia,
Heż to razy, czasu niewoli, sięgaliśmy do histo-ryi po pociechę, wyszukując bohaterów upadającej Polski!
Sięgaliśmy po nich, aby nie dać zgasnąć płomykowi nadziei, który w ostatnich dziesiątkach lat, niestety, całą siłą wiary trzeba było już rozdmuchiwać!
Kozietulski, książę Józef, Czwartacy w grochowskiej Olszynie, nawet beznadziejnie ginący powstańcy sześćdziesiątego trzeciego roku podtrzymywali trady-cyę polskiego bohaterstwa w obronie Ojczyzny.
Konstytucya Majowa, Kościuszkowskie powstanie, podżegały reformatorów społeczeństwa do pracy nad obudową zburzonego gmachu.
Sienkiewiczowska trylogia rozbudzała swą ho-merycką potoczystą opowieścią w najszerszych masach narodu miłość dawnej, walczącej, wesołej i wolnej Polski.
Mickiewicz uczył Jej miłości.
Ale dziś, kiedy na zegarze dziejów bije nasza godzina, patrzmy na Tego, co zaczął nową naszą hi-storyę! Starajmy się zrozumieć, w czem leży doniosłość Jego czynu i sława Jego pamięci, wyciągajmy naukę, bo nam dziś, w z martwy ehwstalny ranek, trze-
ba podchwycić przerwaną nić Jego czynu, dalej snuć Jego „myśli przędzę", prowadzić dalej rozważnie zadanie polityczne, które zaczął.
Starajmy się dociec i zrozumieć przyczyny, które myśl polityczną Kościuszki kształtowały.
Pobieżmy za' nim na wybrzeża Ameryki i w te przestrzenie, gdzie zobaczył po raz pierwszy wcieloną w czyn rzeczywisty ideę wolności i równości obywatelskiej, patryotyzm, każący porywać się do walki 'z mocniejszym i zorganizowanym ciemięzcą.
Idźmy Jego szlakiem — Dubienkę minąwszy — w dzieje emigracyjne Naczelnika, w chwile "Wielkiej Eewolucyi Francuskiej, i śledźmy, jakie znamiona ryła ona w Jego duszy.
A wreszcie chodźmy w nadwiślańskie krakowskie pola, gdzie leżą chłopi, co pod Racławicami brali kosami armaty.
Zastanówmy się nad duszą tego dziś najważniejszego żywiołu politycznego, któremu kiedyś powierzyć musimy przyszłą historyę polską.
Zastanówmy się, co o tym żywiole myślał Kościuszko, co zdziałał w r. 1794, i w czem leży wielkość Jego myśli i Jego czynu, oraz Jego na dzisiaj znaczenie.
Pisać historyę Kościuszki i chwil, w których żył i działał, jest rzeczą uczonego historyka.
W myśl zasady: „ne sutor ultra crepidam" (patrz, szewcze, swego kopyta) nie porywamy się na zadanie, któremu tylko fachowiec może sprostać.
Ale, kto żyjąc wśród wiejskiego ludu krakowskiego, bierze codzienny udział w jego życiu, jego
rozwoju, kto śledzi myśł i pragnienie tego ludu, kto widzi, jak wstaje ten lud z dziecinnych pieleszy ciemnoty, aby silną ręką i z poczuciem swego prawa sięgnąć po swój udział w losach Ojczyzny, kto do tego wszystkiego patrzy w dzień na święty kopiec Kościuszki, panujący nad wioską w tle nieba, czasem zielony wiosenną runią, czasem błękitny w skwarne południe, czasem ognisty zorzą zachodu, ten myśli i myśleć musi o... Tadeuszu Kościuszce i o polskim Chłopie.
Z myśli tej rodzi się pragnienie, aby raz w życiu zobaczyć robotę, z której wyjdzie Naród, jak „wielki posąg z jednej bryły", co:
„z piorunów ma ręce i wieniec „gardzący śmiercią wzrok —życia rumieniec...
W szarem błotku dzielnicowej polityki, partyjnych agitacyi, drobnych egoistycznych interesów, rwie f się myśl do tych dziejów pamiętnego roku 1794 i stara się tę chwilę nawiązać z jutrem naszem, które już świta.
Oto cel niniejszej książeczki.
WIELKOŚĆ 19X13CM,MIĘKKA OKŁADKA,LICZY 56 STRON.
STAN:BRAK OKŁADKI,STRONY SĄ POŻÓŁKŁE,POZA TYM STAN W ŚRODKU DB .
KOSZT WYSYŁKI WYNOSI 8 ZŁ - PŁATNE PRZELEWEM
/ KOSZT ZRYCZAŁTOWANY NA TERENIE POLSKI,BEZ WZGLĘDU NA WAGĘ,ROZMIAR I ILOŚĆ KSIĄŻEK - PRZESYŁKA POLECONA PRIORYTETOWA + KOPERTA BĄBELKOWA / .
WYDAWNICTWO GEBETHNER I WOLF 1917.
INFORMACJE DOTYCZĄCE REALIZACJI AUKCJI,NR KONTA BANKOWEGO ITP.ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE "O MNIE" ORAZ DOŁĄCZONE SĄ DO POWIADOMIENIA O WYGRANIU AUKCJI.
PRZED ZŁOŻENIEM OFERTY KUPNA PROSZĘ ZAPOZNAĆ SIĘ Z WARUNKAMI SPRZEDAŻY PRZEDSTAWIONYMI NA STRONIE "O MNIE"
NIE ODWOŁUJĘ OFERT KUPNA!!!
ZOBACZ INNE MOJE AUKCJE
ZOBACZ STRONĘ O MNIE
