Tomik poezji „O czymś” jest jej debiutem książkowym. W tematykę wierszy wprowadza nas autorka w swoim wierszu tytułowym „O czymś”: „Właściwie chodzi o to żeby było o czymś/ chociaż tak całkiem o czymś nie zawsze się uda”.

Pisze więc poetka o sprawach, które przewijają się przez jej życie, swoich refleksjach, wspomnieniach, sąsiadach. Ponieważ „Tylko tu można bezkarnie/oglądać pod mikroskopem/życie sąsiadów” (wiersz „Miasteczka”).

Autorka pisze więc o bywalcach dancingu w klubie Złota Jesień, panu Heńku „na krzywych kołach”, „Czerwonej Teresce”, Rudej wariatce, nienormalnej Agacie, pani Reni.

Z wierszy Małgorzaty Stachowiak przebija zmaganie się z trudną codziennością, prozą życia.

Wydaje się, że jedynie chwile poświęcone na pisanie dają autorce radość: „bo wiesz wtedy mam skrzydła/czasem cień po skrzydłach/w te inne jestem zwyczajnie garbata” (wiersz „W te krótkie chwile”).

Podsumowując ten tomik powiem, że nie są to wiersze lekkie i wesołe, dające radość przeciętnemu, płytko myślącemu człowiekowi, który zagłębi się w ich lekturze. Są to w większości wiersze refleksyjne. Poważnego czytelnika zatrzymuje w nich prawda o szarej codzienności i zmusza do zadumy nad życiem i przemijaniem. Wiersze są bardzo prawdziwe i momentami wzruszające, świadczące o wrażliwości autorki i jej zdolności postrzegania tego, co wielu nie widzi lub nie chce widzieć a niektórzy poeci nawet o tym pisać.

Stanisław Dominiak