Etyczno-religijne egzystowanie chrześcijanina zwrócone jest w stronę Boskiej tajemnicy, względem której możliwe jest egzystowanie w prawdzie. Zakłada ono wysiłek duchowej transformacji jednostki. Dopiero taka przetwarzająca się indywidualność może stać się `narzędziem prawdy`. Nie zapewnia tego bezpośrednie przyjęcie treści Objawienia czy chrześcijańskiej doktryny (`co`), lecz to, w jaki sposób (`jak`) te treści zostają przez jednostkę przyswojone. Tego swoistego chrześcijańskiego wtajemniczenia nieczęsto doś­wiadczają uczeni, filozofowie, erudyci, częściej natomiast ludzie prości, niewykształceni, lecz duchowo otwarci. Bóg jest jedynym suwerenem. Wybiera On za swoich wysłan­ników zupełnie prostych ludzi, w najwyższym stopniu wyróż­niając ich pośród tłumu. Wtedy wymaga od takiego wyróż­nionego, aby wyrażał prawdę, aby wyrażał Jego prawdę i Jego Moc. (fragment Wprowadzenia tłumacza)