Przywarka to ciekawe, rzadko spotykane u nas pnącze, należy do rodziny Hortensjowatych (Hydrangeaceae) i jest jednym z 8 gatunków tego rodzaju, występujących w Azji Wschodniej. Łacińska nazwa gatunkowa świadczy o bliskim pokrewieństwie z Hortensjami, a zwłaszcza z często uprawianą w ogrodach Hortensją Pnącą, do której jest zresztą bardzo podobna. Różnią się one budową kwiatu, a także tym, że kora na starych pędach ma u Przywarki podłużne spękania, podczas gdy u Hortensji łuszczy się papierzasto. Przywarka zakwita na początku lipca i kwitnie obficie, ( zakwita mniej więcej 2 tygodnie po Hortensji), jest mniejsza i bardziej zwarta. Kwiaty białe w dużych, płaskich kwiatostanach o średnicy do 5 cm. Zaschnięte kwiatostany, podobnie jak u Hortensji pnącej, utrzymują się do wiosny (kwiaty zmieniają barwę na jasnobrązową, owocostany są ciemnobrązowe). Liście sercowate, ciemnozielone, przebarwiające się jesienią na złoto. Przywarka dorasta do 6 m wysokości a przyrost roczny może wynosić 0,5 – 0,9 m. Przywarki przy pomocy korzeni przybyszowych wspinają się po murach i drzewach, nie wymagają więc podpór. Są również przydatne jako rośliny okrywowe na zacienione stanowiska. Najlepiej rosną na stanowiskach częściowo lub całkowicie ocienionych. W naszych warunkach klimatycznych całkowicie mrozoodporna. Wysiew nasion i uprawa:
Wysiew nasion całoroczny, siać powierzchniowo do doniczek/skrzynek, zasiew zraszamy i przykrywamy wilgotną szmatką a następne odstawiamy w ciepłe miejsce (parapet). Kiełkowanie jest nierównomierne, siewki pikować do doniczek.