Nazwę swa gatunek ten zawdzięcza niezwykłemu kształtowi kwiatów, bladożółtych z pomarańczową nasada płatków, podobnych do tulipanów. Na roślinie pojawiają się one w czerwcu. Równie ciekawe są liście tulipanowca, charakterystycznie klapowane, czworokątne, w kolorze żywej zieleni, jesienią przebarwiające się na intensywnie żółty kolor.
Z daleka tulipanowiec przypomina nieco pokrojem topole. Rośnie szybko, szczególnie w młodym wieku, i może osiągnąć nawet 30mwysokosci.Zdecydowanie wiec nadaje się do dużych ogrodów.
Potrzeby tego drzewa zbliżone są do wymagań magnolii, których jest bardzo bliskim kuzynem. Lubi żyzne, świeże gleby, o odczynie kwaśnym lub obojętnym. Potrzebuje mocno nasłonecznionego, ale zacisznego i osłoniętego stanowiska. Za młodu tulipanowiec może być wrażliwy na mróz, lecz starsze egzemplarze są już w pełni mrozoodporne. Najlepiej prezentuje się jako soliter (pojedynczy okaz) na trawniku.
Gałęzie tulipanowców są dość kruche, silniejsze wiatry z łatwością łamią je niczym zapałki. Kruche są również jego mięsiste, wrażliwe na uszkodzenia korzenie dlatego drzewo to należy sądzić tylko w bardzo młodym wieku, na wiosnę.
