Był cesarz, który nad wszystko kochał wspaniałe szaty. Pewnego dnia na dwór cesarza przybyło dwóch oszustów, którzy chwalili się, że potrafią prząść najwspanialsze tkaniny i szyć cudowne ubrania. Człowiek który był, głupi lub nie godny swego urzędu nie mógł ich jednak zobaczyć. Cesarz bardzo zapragną mieć szaty. Płacił obficie oszustom, a oni udawali, że pracują. Cesarz wysyłał do tkaczy swoich urzędników, by zdali mu relację z przebiegu prac. Żaden z nich nic nie wiedział. Wszyscy jednak zachwalali nowe szaty. Na wielkiej procesji cesarz po raz pierwszy miał na sobie nowe szaty. Całe miasto wzdychało z zachwytu nad szatami, których nie było. Aż małe dziecko krzyknęło, że cesarz jest nagi, a za dzieckiem cały tłum. Cesarz wiedział, że lud ma rację pomaszerował jednak dumnie ze swym orszakiem dalej.