|
Guy Sorman jest absolwentem ENA (Ecole Natioanale d'Administration). Kieruje własnym wydawnictwem prasowym. Był wykładowcą ekonomii w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. Jest przewodniczącym organizacji humanitarnej "Międzynarodowa Akcja przeciw głodowi" (AICF).
"Nowe bogactwo narodów" jest efektem badań Sormana w 18 krajach śwista, z których większość tkwi w ubóstwie i próbuje się z niego wyrwać. Sytuacja w wielu z nich pogorszyła się w przeciągu ostatnich 20 lat. Mniejszą grupę stanowią te kraje, w których nastąpił pewien postęp. Cechuje je przede wszystkim likwidacja głodu oraz kilkuprocentowy wzrost gospodarczy. Czytając książkę przemieszczamy się więc przez Meksyk, Argentynę, Brazylię, Chile, niektóre państwa Afryki np. Tanganikę, aż po tzw. "cztery tygrysy" czyli Tajwan, Hong-Kong, Singapur i Koreę Płd.. Sorman przedstawia nam także sytuację społeczno-gospodarczą w Indiach i Chinach.
"Nowe bogactwo narodów" jest książką próbującą odpowiedzieć na kilka pytań oraz rozprawia się z pewnymi mitami. Pytaniem zasadniczym jest "Co zrobić by wyrwać się z nędzy?" Przez to pytanie książka Sormana niechcący dotyka spraw polskich. Francuski ekonomista obala szereg mitów, które pokutują także u nas. Mit pierwszy, to przekonanie o tym, że socjalistyczną drogą rozwoju podążają tylko kraje obozu sowieckiego oraz Chiny, a większość krajów Trzeciego Świata wybrało kapitalizm. Według tego mitu, kraje Ameryki Płd. oraz Azji są negatywnym przykładem na to, czym może być kapitalizm. Sorman wykazuje błędność tego rozumowania. Pokazuje, że ogromna większość krajów Trzeciego Świata prowadzi politykę znacznie bliższą socjalizmowi niż kapitalizmowi. Charakteryzuje ją wysoki udział sektora państwowego, dotacje, protekcjonizm celny, ustalone przez państwo ceny. Według Sormana, nędza krajów Trzeciego Świata jest w rzeczywistości oskarżeniem socjalistycznego, o nie wolnorynkowego gospodarowania. Drugim mitem odsłanianym przez autora jest. mit katastrofy demograficznej, Rzekoma groźba przeludnienia a jest przyczyną brutalnych manipulacji socjotechnicznych w totalitarnych państwach. Sorman wykazuje, że kraje, które opanowały swoje problemy demograficzne, najpierw rozwiązały swoje problemy gospodarcze, przy czym dynamiczny przyrost ludności był czynnikiem korzystnym dla gospodarki.
|
