Niewidzialny Klasztor Jana Pawła II to wielki ruch jednoczący ludzi najsłabszych i cierpiących: z jednej strony odwołuje się do wstawiennictwa współczesnych męczenników, czyli niewinnych dzieci, nierzadko ofiar aborcji, a z drugiej gromadzi olbrzymią masę ludzi zamkniętych z powodu choroby, niepełnosprawności czy podeszłego wieku w szpitalach, więzieniach lub domach starości. Ci ludzie poprzez swoje modlitwy i cierpienia tworzą jakby dwie kolumny, które utrzymują współczesny świat w duchowej równowadze, zaświadczając jednocześnie o Bożej mocy. Ten klasztor jest prawdziwym wezwaniem dla wszystkich tych, którzy pragną ofiarować w miłości swoje cierpienia fizyczne, moralne i duchowe dla zbawienia świata w jedności z Chrystusem. Ruch, który nabiera znaczenia Niewidzialny Klasztor jest wielką wspólnotą, która w duchu Świętych obcowania ofiarowuje swoje codzienne modlitwy i cierpienia w intencji rodzin na całym świecie. Apel do najsłabszych: "Twoja słabość jest mocą i skarbem dla Kościoła..." (Jan Paweł II) "Ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny..." (św. Paweł) "Nie cierpcie na próżno, to zbyt smutne..." (Marta Robin)