Ehrenkreuz des Weltkrieges - odznaczenie pamiątkowe ustanowione 13 lipca 1934 r. dekretem prezydenta Rzeszy Niemieckiej Paula von Hindenburga. Odznaczenie było wybite z brązu i miało formę krzyża z datami 1[zasłonięte]914-19. Krzyż otrzymywali uczestnicy I wojny światowej posiadający obywatelstwo niemieckie. Na obszarze Niemiec zakończono przyznawanie odznaczeń 31 marca 1935 r., mogli je dalej otrzymywać Niemcy mieszkający na emigracji lub na terenach, które kiedyś stanowiły część Rzeszy Niemieckiej. Po 1939 r. na dużą skalę wręczano odznaczenia dla Niemców, uczestników I wojny światowej, z ziem zajętych w wyniku agresji wojennej: Polski, Czechosłowacji i Austrii.

Odznaczenie posiadało trzy odrębne i równorzędne klasy:

1. - dla uczestników walk na froncie (Ehrenkreuz für Frontkämpfer, krzyż z mieczami - łącznie około 6 203 000 nadań,

2. - dla uczestników wojny (Ehrenkreuz für Kriegsteilnehmer), krzyż bez mieczy - ponad 1 120 000 nadań

3. - dla wdów i rodziców poległych żołnierzy (Ehrenkreuz für die Witwen und Eltern gefallener Kriegsteilnehmer), krzyż bez mieczy, oksydowany na czarno - ponad 345 000 nada dla wdów i około 373 000 nadań dla rodziców poległych.

Łącznie do końca 31 marca 1935 r. przyznano co najmniej 8 041 414 krzyż. Od tej daty do końca II wojny światowej wręczono co najmniej milion odznaczeń. Według przepisów RFN z 26 lipca 1957 r. publiczne noszenie tego odznaczenia było dopuszczone.

Cena dotyczy trzech przedmiotów łącznie.