Wydawnictwo - SGGW
Rok - 2007
Stron - <90/i>
Oprawa - MIĘKKA LAKIEROWANA
Format - B5

STAN - NOWA





W ostatnim czterdziestoleciu XX wieku występował w kraju bardzo dynamiczny wzrost inwestycji wodociągowych na obszarach wiejskich, co spowodowało bardzo duży wzrost ilości ścieków bytowych. Natomiast w tym samym okresie bardzo mało realizowano inwestycji kanalizacyjnych, co doprowadziło do dużych zaniedbań na wsi w gospodarce ściekowej. Najczęściej stosowanym na obszarach wiejskich systemem kanalizacji w tym okresie był system bezodpływowy, który polega na gromadzeniu ścieków bytowo-go-spodarczych w dołach gnilnych i następnie okresowym ich wywożeniu wozami asenizacyjnymi do grupowych oczyszczalni ścieków. Jest to rozwiązanie w eksploatacji bardzo drogie i, jak to pokazuje praktyka, rolnicy bardzo rzadko korzystają z wozów asenizacyjnych. W większości przypadków doły gnilne są nieszczelne lub ścieki z dołów gnilnych rolnicy usuwają tak zwanym sposobem gospodarczym - wywożąc je na pola, łąki lub odprowadzając do pobliskiego rowu melioracyjnego. Powoduje to na obszarach wiejskich, stopniowe skażenie zanieczyszczeniami gruntu oraz wód gruntowych i powierzchniowych.
Dopiero w XXI wieku, tuż przed wstąpieniem i po wstąpieniu do Unii Europejskiej, nastąpił dynamiczny wzrost inwestycji kanalizacyjnych na obszarach wiejskich. Do wzrostu inwestycji kanalizacyjnych przyczynił się wzrost świadomości ekologicznej samych rolników i unijne fundusze strukturalne związane z dostosowywaniem obszarów wiejskich w Polsce do standardów obowiązujących w Unii Europejskiej. Przy porządkowaniu gospodarki ściekowej na obszarach wiejskich należy pamiętać, aby stosować rozwiązania adekwatne od występujących warunków gruntowo-wodnych