Nie lubię chodzić po cudzych śladach...
O życiu i dziełach Ryszarda Wiktora Schramma

red. Małgorzata Okupnik
s. 328, 155x240 mm, oprawa twarda

Ryszard W. Schramm mówił: „Nie lubię chodzić po cudzych śladach. Zawsze robiłem sam pierwszy ślad. Jeśli miałbym być 278 na Evereście — wolę być na mniejszej górze pierwszym. Być pierwszym - to zupełnie inaczej smakuje". I rzeczywiście - nie chodził utartymi ścieżkami i szlakami, szukał obszarów, które nie zostały jeszcze odkryte, nie budziły powszechnego zainteresowania. Reguła ta odnosiła się zarówno do jego pracy naukowej, jak i intensywnego życia pozazawodowego, podczas którego realizował się jako taternik, alpinista, eksplorator, polarnik.
Profesor Ryszard Wiktor Schramm pozostawił trwały ślad w nauce polskiej jako twórca studiów z biochemii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i autor wielu pionierskich prac z tego zakresu.

Był jednym z ostatnich odkrywców niezbadanych miejsc na kuli ziemskiej, pomysłodawcą ważnych w dziejach alpinizmu i polarystyki wypraw. Uczestniczył w jedenastu ekspedycjach, których celem były „białe plamy" w Afryce, Arktyce i Azji, siedem z nich zorganizował i poprowadził. Do ważniejszych zalicza się trawersowanie północno-zachodniej części Spitsbergenu w 1973 r., eksplorację Emin-Ruwenzori w 1974 r., wyprawę w góry Darwazu Afgańskiego w 1975 r., eksplorację północnej części Gór Atomowych na Spitsbergenie w 1977 r., opłynięcie Spitsbergenu małymi łodziami bez-pokładowymi z przyczepnymi silnikami w 1980 i 1983 r.