Nawahowie zajmują dość szczególną pozycję wśród tubylczych ludów Ameryki Północnej. Ciekawi świata, w trakcie wędrówki z północy na południe kontynentu przejmowali od napotkanych ludów to, co mogło ułatwić ich trudne życie. Ciągle na nowo kreowali swój wizerunek. Przystosowywali się do nowych warunków, przejmowali atrakcyjne elementy innych kultur, rozwijając je i nadając im cechy nawahijskie. Gdy dotarli na tereny Południowego Zachodu, byli świetnymi myśliwymi, później z powodzeniem zajmowali się uprawą ziemi, aż w końcu zostali doskonałymi hodowcami owiec. Jako urodzeni artyści doskonalili przejęte z zewnątrz rzemiosło, przekształcając je w wyjątkową, najwyższej jakości sztukę. Kiedy zdobyli konie, do mistrzostwa opanowali sztukę jeździecką i jako nieugięci wojownicy siali postrach wśród białych i indiańskich mieszkańców Południowego Zachodu. Czego nie mogli zdobyć w walce, zyskiwali na drodze handlu i dyplomacji. W tym celu do perfekcji opanowali język hiszpański. Pomimo cierpień nie upadali, a wręcz przeciwnie, rośli w siłę. Kiedy pod naporem białych przybyszów stale zmniejszała się liczba tubylczych mieszkańców kontynentu, populacja Nawah ów rosła. Kiedy inne plemiona traciły ziemię, ich terytorium stale się rozwijało, dzięki czemu dysponują dziś największym indiańskim rezerwatem.