Proponowana praca wpisuje się bardzo wyraźnie w nurt socjologii ciała oraz w nurt pedagogicznych analiz kultury szkoły. Podstawowym przedmiotem zainteresowania są relacje (wspomnienia) absolwentek różnych typów szkół dotyczące represyjnego wymiaru pedagogicznej pracy szkoły – represjonowania wyglądu fizycznego (strój, fryzura, makijaż). Badania empiryczne w których brało udział ok. 200 kobiet (absolwentek) wskazują na powszechność tego typu przemocy (zazwyczaj za przemoc nieuważnej), podobną strukturę doświadczenia przemocy oraz konsekwencje w postaci specyficznych kobiecych dyspozycji kształtowanych w szkole („siedzieć cicho”).

Prof. UG, dr hab. Dorota Klus Stańska:

Jest to unikatowa na rynku wydawniczym wstrząsająca diagnoza polskiej szkoły jako miejsca opresyjnego konstruowania płci, ciała i seksualności uczniów. Odważna, bezkompromisowa, dobrze udokumentowana empirycznie – stanowi przekonującą konfrontację z popularnym dziś, awersyjnym medialnym obrazem młodzieży szkolnej. Autorka wnikliwie i z wrażliwością zarówno badawczą, jak i społeczną, rozpoznaje specyfikę dyscyplinowania ciała kobiecego w murach szkoły. Pedagogika pozostaje wciąż niepokojąco obojętna wobec tych zjawisk.

Prof. dr hab. Zbigniew Kwieciński:

Książka prof. Lucyny Kopciewicz o przemocy słownej nauczycieli wobec dziewcząt wypełnia prawie całkowitą lukę w polskiej literaturze naukowej dotyczącej pozaprogramowych relacji zachodzących w szkole w postaci brutalnej przemocy słownej odnośnie do płci, urody, seksualności i poziomu inteligencji. Książkę tę oceniam wysoko, jako nowatorską i bardzo dobrą monografię naukową.