Mirra jest wonną żywicą kolczastego krzewu commiphora myrrha występującego na sawannowych terenach Afryki Wschodniej i Północnej oraz na obszarze Półwyspu Arabskiego – głównie w Jemenie i Omanie. Owoce, podobne do oliwek, są gorzkie co po arabsku oznacza „murr”, stąd nazwa mirra.

Mirra, dzięki swym właściwościom, jest utożsamiana z energią żeńską. Jej aromat jest ciepły, balsamiczny, kojący, ziemski . Przeciwwagę energetyczną dla mirry stanowi olibanum (kadzidło), którego woń jest lżejsza, ostrzejsza i lekko cytrusowa. Na przestrzeni wieków mirra i kadzidło występowały nierozłącznie jednocząc pierwiastek żeński i męski w doskonałej harmonii. Kobieca zmysłowość zaklęta w mirze był natchnieniem dla wielu starożytnych pisarzy – głównie egipskich.

Mirra choć nigdy nie stała się tak popularna jak olibanum, to jednak była wyznacznikiem statusu, obiektem pożądania mieszkańców starożytnego Egiptu gwarantującym nieśmiertelność. Zgodnie z relacjami świadków podczas otwierania grobowca Tutenchamona aromat mirry był wciąż odczuwalny. Według wierzeń Egipcjan mirrę przyniósł na Ziemię Bóg Horus, podobnie  boskie pochodzenie aromatycznym  roślinom nadawali Grecy.

W Starym Testamencie zawarta jest receptura olejku do namaszczania, którego głównym składnikiem jest mirrra. Żydowskie kobiety często wykorzystywały mirrę w rytuałach oczyszczających.

 W pierwszym okresie pozyskiwano olejki eteryczne mirry również przez obróbkę kory  commiphora myrhha – otrzymany produkt finalny zwano „stakte”, uważa się, że właśnie taką postać mirry ofiarowano nowonarodzonemu Jezusowi.

Kadzidło i mirra występują w Biblii taką samą ilość razy, przy czym o ile kadzidło jest symbolem boskości, o tyle mirra stanowi symbol prześladowania i męczeńskiej śmierci.

"Potem podbiegł ktoś, nasycił octem gąbkę i umocowawszy ją na trzcinie, podał Mu do picia, mówiąc przy tym: Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, żeby Go zdjąć (z krzyża). A Jezus, zawoławszy donośnym głosem, skonał. Wtedy zasłona w świątyni rozdarła się na dwie części — od góry aż do dołu."

 (Mk 15,36).

Ów ocet z dużym prawdopodobieństwem był winem mirrrowym, używanym w owym czasie między innymi do uśmierzania bólu.

Obecnie nauka potwierdziła skuteczność mirry jako tradycyjnego środka terapeutycznego. Guggulsteron, jeden z jej aktywnych komponentów, obniża cholesterol, lipidy, działa ochronnie na serce, przeciwdziała wolnym rodnikom, stymuluje tarczycę, redukuje prostaglandyny. W testach przedklinicznych   mirra wykazała działanie przeciwnowotworowe równe standardowemu leczeniu cyklofosfamidem.

Z uwagi na zawartość w części tych samych terpenoidów olibanum (kadzidło) ma zbliżone właściwości do mirry.