Tom zawiera szereg lapidarnych esejów, aforystycznych syntez. Obcujemy z niewątpliwym darem przekonywania autora Natchnienia lub złudzenia, ciekawą wrażliwością. Dłuższe fragmenty eseistyczne o ciele, o pamięci (indywidualnej i narodowej), osadzone w historii religii i kultury, pozostają wciąż wypowiedziami osobistymi, przemyślanymi i przeżytymi. W miarę lektury rośnie przekonanie, że obcujemy z kimś bliskim, niewątpliwy to znak talentu, daru przekonywania. Cechy intelektualne autora to bezkompromisowość w widzeniu wielkich postaci życia kultury i polityki, oczy szeroko otwarte, wrażliwość.

Autor stawia czoła bólowi egzystencji, daje świadectwo odważnych zmagań z ograniczeniami, które nas pętają – bez względu na ich pochodzenie – czy to własna słabość, czy postaci zasłaniające się autorytetem Kościoła, partii, bądź sławą literacką. Autor jest filozofem, pracownikiem naukowym i działaczem społecznym.