• Nasze aukcje
• Strona "O Mnie"
• Komentarze
• Zadaj pytanie

,,Cały stadion zaryczał, zatupał, zagwizdał - po prostu zwariował!” – tak po latach ,,ojciec” polskiego big-beatu Franciszek Walicki wspominał występ białego amerykańskiego śpiewaka Big Billa Ramseya podczas II Festiwalu Jazzowego w Sopocie w 1957 roku, który wśród rock’n’rollowych standardów wykonał jump-bluesową ,,Caldonię”. Wydarzenie to uznać można za pierwszy kontakt polskiej publiczności z żywym bluesem, choć gwoli sprawiedliwości trzeba przyznać, iż był to kontakt zupełnie przypadkowy i przez większość słuchaczy całkowicie niezauważony. Podobnie było w 1964 roku, kiedy w ramach festiwalu Jazz Jamboree w scenerii warszawskiej Sali Kongre-sowej nadarzyła się okazja do spotkania z grupą legendarnych, chicagowskich bluesmanów: Howlin’ Wolfem, Williem Dixonem, Sunnylandem Slimem. Tego pierwszego w Polsce bluesowego show z prawdziwego zdarzenia – które w innych okolicznościach, a przede wszystkim w innym czasie, odebrane byłoby jako wielkie muzyczne wydarzenie – doświadczyła raczej przypadkowa, bo nastawiona głównie na odbiór jazzu, publiczność. Zdecydowanie większy wpływ na kształtowanie muzycznych gustów nad Wisłą miały polskie koncerty The Animals (1965) i The Rolling Stones (1967) – w rhythm’n’bluesowym repertuarze każdej z nich roiło się od bluesowych standardów, stylistyce tej podporządkowana była także własna twórczość obu zespołów. Tournee The Animals po Polsce przyniosło jeszcze jedno brzemienne w skutkach wydarzenie – oto Eric Burdon podaro-wał Piotrowi Puławskiemu, soliście grupy Polanie (która, mówiąc dzisiejszym językiem, supportowała występy brytyjskiej kapeli) gitarę akustyczną i komplet kilkudziesięciu taśm z nagraniami czarnych bluesmanów. Wkrótce Polanie wyruszyli w trasę koncertową z grupą Blackout i Puławski ,,zapuścił” podarunek od Burdona Tadeuszowi Nalepie. Jak niebagatelne miało to znaczenie dla artystycznej drogi późniejszego lidera Breakoutu, nie trzeba mówić. Ba! owo zderzenie z bluesem było do tego stopnia silne, że Nalepa nosił się nawet z zamiarem rozwiązania Blackoutu i stworzenia nowej formacji, opartej na instrumentalistach Polan. Swoją drogą ciekawe, jak przy takim scenariuszu potoczyły się dalsze muzyczne losy ,,ojca” polskiego bluesa? Przedsięwzięciem, które miało przybliżyć słuchaczom klasykę muzyki bluesowej, była rejestracja na przeło-mie 1968/1969 roku dla Programu III Polskiego Radia kilkunastu bluesów Huddiego Ledbettera. O muzyczną oprawę tej niemal całkowicie dziś zapomnianej sesji zadbał zespół Janusza Bogackiego, autorem przekładów tekstów był Maciej Zembaty, śpiewali Piotr Puławski i Maciej Kossowski. Od 1970 roku, przez dwa dziesięciolecia, wczesne formy bluesa prezentował cykl audycji radiowych ,,Blues wczoraj i dziś” Marii Jurkowskiej – przy powszechnym braku dostępu do płyt i nagrań, było to przez wiele lat jedyne bluesowe vademecum dla fanów tej muzyki. Niewątpliwie orzeźwiającym zastrzykiem dla naszych bluesmanów był koncert grupy Muddy’ego Watersa na Jazz Jamboree’ 76. W tym samym roku Polskę odwiedził Rory Gallagher (podczas występu wykonał m.in. solo kilka klasycznych bluesów z akompaniamentem gitary dobro), a trzy lata później Eric Clapton, dla którego bluesowe standardy były istotną częścią wykonywanego programu. To wszystko musiało mieć swoje reperkusje nad Wisłą – i miało. W drugiej połowie lat 70. pokaźna część repertuaru duetu Irjan opierała się na twórczości Johna Lee Hooke-ra, Muddy’ego Watersa, Alexisa Kornera, Paula Butterfielda, Johna Mayalla, Canned Heat, Mike’a Bloomfiel-da. Jako propagator najstarszych klimatów bluesa objawił się Paweł Ostafil, który jako pierwszy w kraju sięgnął po nagrania Sona House’a, Freda McDowella, Roberta Johnsona, czy Bukki White’a. Klasykę z pogranicza bluesa i country przedstawiał na swoich koncertach Jacek Skubikowski. W aspekcie kontaktów z muzyką czarnych wykonawców nie można przemilczeć wejścia na ekrany kin filmu ,,The Blues Brothers” w reżyserii Johna Landisa (1980, u nas kilka lat później), w którym wystąpili m.in. Aretha Franklin, Ray Charles, James Brown, John Lee Hooker. Pokłosiem filmu było m.in. rozsławienie starej kompozycji Roberta Johnsona z lat 30. ,,Sweet Home Chicago”, którą włączyła do repertuaru większość rodzi-mych wykonawców bluesowych. W okresie bluesowego boomu lat 80. sięganie po klasykę gatunku było już praktyką na porządku dziennym. Pełną garścią z banku bluesowych standardów czerpała Nocna Zmiana Bluesa Sławka Wierzcholskiego, udowadniając, że mimo akustycznej formuły można je interpretować żywo, z werwą i w indywidualny sposób. Tematy w elektrycznej chicagowskiej konwencji wykonywała z dużą kompetencją poznańska Wielka Łódź. Standardy czarnego i białego bluesa stanowiły żelazną część repertuaru bandów Ireneusza Dudka, zespołów Easy Rider, Mietek Blues Band, Bluestemper, Monkey Business, Free Blues Band, że wymienić tylko kilka. Stare utwory bluesowych pieśniarzy przypominała Elżbieta Mielczarek. Ostatnie Takie Trio dopisywało do muzyki czarnych bluesmanów polskie (notabene: religijne) teksty. Przykłady można by mnożyć. Standardy to bluesowe abecadło, nic więc dziwnego, że z upodobaniem sięgają po nie także współcześni wykonawcy. Ci u zarania muzycznej drogi po to, by doskonalić warsztat, inni, bo od standardów zaczynali (Tortilla Flat, Mietek Blues Band), inni w celu wzbogacenia własnego repertuaru (J.J. Band, Tipsy Drivers, Teenage Beat, Magda Piskorczyk), inni z racji przemyślanych założeń programowych (Schau-Pau Acoustic Blues, The Cooks, Jacek Spruch, Boogie Chilli), jeszcze inni łącząc założenia programowe z elementami dydaktyki (Romek Puchowski). Dzisiaj, w dobie praktycznie nieograniczonego dostępu do nagrań i nieporównywalnie częstszych sposobno-ści do obcowania z gwiazdami światowego formatu, nie zmieniło się jedno – bluesowe standardy są nadal naj-istotniejszym punktem odniesienia i bazą pozwalającą ładować akumulatory kolejnym pokoleniom bluesowych wykonawców.
Mariusz Szalbierz

1. Schau Pau Acoustic Blues - Whiskey And Wimmen 6.45
(J. L. Hooker)
Bogdan Szweda – gitara, śpiew
Arkadiusz Błeszyński – gitara
Jan Sczepanski – harmonijka
Gregor Lindemann – kontrabas
Alexander Simonovski – perkusja
Nagranie z płyty ,,Whiskey & Wimmen”
(Selles Enterprises, 1999)

2. Tipsy Drivers - I Wish You Would 5.08
(W. Arnold)
Jacek Urlik – harmonijka, śpiew
Kacper Walczak – gitara
Darek ,,Dede” Werner – gitara
Janusz Lesień – gitara basowa
Mariusz Kędzierski - perkusja
Nagranie zrealizowano w marcu 2008 r.
w studiu Tomka Lipińskiego w Łodzi

3. McMahon & Kamiński - My Girl 3.19
(H. Ledbetter)
Sean McMahon – śpiew, gitara
Martyna Zaniewska – śpiew
Tomek Kamiński – harmonijka
Nagranie z płyty ,,Where Will You Go?”
(Omerta Art, 2003)

4. Easy Rider - Cottonfields Back Home 2.21
(H. Ledbetter)
Andrzej Wodziński – gitara, slide, śpiew
Jacek Gazda – gitara basowa
Jarosław Wodziński - perkusja
Nagranie z płyty ,,Live In Myszków” (2007)

5. J. J. Band – Roxanne 6.46
(Sting)
Jacek ,,Jogi” Jaguś – śpiew, gitary, instr. perkusyjne
Bartek Łęczycki – harmonijka
Rafał ,,Kassa” Kassaraba – gitara basowa
Paweł Ziółkowski – instr. klawiszowe
Maciej Majewski – perkusja
Nagranie z płyty ,,Searchin’ For The Blues”
(Omerta Art, 2004)

6. Terraplane - Don't You Lie To Me 3.10
(H. Whittaker)
Ida Zalewska – śpiew
Maciej Malczyszyn – gitara akustyczna, slide, łyżeczki
Bartosz ,,Boruta” Łęczycki – harmonijka
Nagranie zrealizowano w maju 2004 r. w ,,DBX Studio” w Warszawie

7. Tortilla Flat - Sloppy Drunk 3.52
(J. L. Williamson)
Maurycy Męczekalski – gitara
Jacek ,,Woda” Stachurski – śpiew, harmonijka
Piotr Banaszak – gitara basowa, kontrabas
Leszek Gołębiowski – perkusja
Nagranie z płyty ,,Full Of Blues”
(Black Bottle Records, 1998)

8. Mietek Blues Band - Key To The Highway 3.32
(Ch. Segar, W. Broonzy)
Mieczysław Wróbel – gitara
Romuald ,,Mały” Sławiński – śpiew
Sławomir ,,Korek” Kornas – gitara basowa
Kuba Staruszkiewicz – perkusja
gościnnie: Marek Jurski – instr. klawiszowe
Nagranie z płyty ,,Road”
(Zetia/MBB, 1998)

9. Jacek Spruch & The Old Time Band - Alabama Jubilee 2.45
(trad.)
Jacek Spruch – gitara, kazoo
Sławek Wierzcholski – harmonijka, śpiew
Joanna Szczepańska – skrzypce
Grzegorz Minicz – tara
Nagranie z płyty ,,Jacek Spruch and the The Old Time Band featuring Sławek Wierzcholski”
(Delta, 2002)

10. Devil Blues – You Don’t Have To Go 5.19
( J. Reed)
Sebastian Kozłowski – gitara
Krzysztof Gorczak – śpiew
Michał Wrzos – gitara basowa
Marcin Nadolny – organy Hammonda
Kamil Lickiewicz – perkusja
Nagranie zrealizowano 30.05.2008 r.
podczas koncertu w studiu Polskiego Radia Białystok

11. Magda Piskorczyk - Muddy Water Blues 6.49
(P. Rogers / P. Rogers)
Magda Piskorczyk – śpiew, gitara akustyczna, aranżacja
Aleksandra Siemieniuk – gitara dobro
Nagranie z płyty ,,Magda Live", dokumentującej
koncert w RGstudio Radia Gdańsk 01.12.2006 r.
(Artgraff, 2008)

12. Teenage Beat - I Had My Fun 3.22
(J. Oden)
Łukasz Rumpel – harmonijka
Marcin Magaczewski – gitara
Damian Koszera – gitara basowa
Bartosz Pasternak - perkusja
Nagranie z płyty ,,Proszę powiedz”
(Teenage Beat, 2008)

13. Tadeusz Pocieszyński & The Bluesmobile Band – Got My Mojo Working 6.09
(M. Morganfield)
Tadeusz Pocieszyński – śpiew, gitara
Robert Lenert – harmonijka
Krzysztof Dziamba – saksofon
Jacek Chruściński – gitara basowa
Artur Malik – perkusja
Nagranie z płyty ,,Galicja Blues Festival”
(Krośnieński Dom Kultury, 2005)

14. Romek Puchowski - Preaching Blues (Up Jumped The Devil) 2.52
(R. Johnson)
Romek Puchowski – dobro, gitara akustyczna, slide, śpiew
Nagranie z płyty ,,Simply”
(Biodro Records, 2006)

15. Wielka Łódź – Same Thing 5.51
(W. Dixon)
Krzysztof Rybarczyk - gitara, śpiew
Janusz Siemienas – gitara
Piotr Kałużny – fortepian
Przemysław Ślużyński - gitara basowa
Andrzej Kubiak – perkusja
Nagrano w listopadzie 2003 r. w MM Studio Poznań

16. The Cooks - You Can’t Judge A Book By It’s Cover 3.10
(W. Dixon)
Kazimierz Dobrowolski – śpiew; gitary, piano, harmonijka
Maciej Kleczek – gitary
Bogusław Mietniowski – gitara basowa
Benedykt Radecki – perkusja
Nagranie z płyty ,,A Shot Of Rhythm And Blues”
(AHBM, 2003)

17. Los Agentos – Tush 2.17
(B. Gibbons, D. Hill, F. Beard)
Robert Lenert – harmonijka
Olek Górny – gitara, śpiew
Nagranie z płyty ,,New Blues Standards???”,
zrealizowanej na żywo 28.10.2006 r. w Studio OTD w Krośnie

18. Boogie Chilli - Who Do You Love? 3.30
(Bo Diddley)
Janusz Siemienas – gitara
Maciej Sobczak – gitara, śpiew
Robert Fraska – gitara basowa
Leszek Paech – harmonijka
Andrzej Kubiak - perkusja
Nagranie z płyty ,,Live Time Blues”
(Flower Records, 2006)

• Nośnik : CD
• Opakowanie : Digipack

Witamy na naszej aukcji