I. Autor i data statutów synodalnych krakowskich (2. X. 1320).
Szereg dyecezyalnych biskupów-prawodawców w Kościele polskim otwiera godnie pasterz krakowski Nanker (1320— 1. X. 1326), po półsiodma roku rządów przeniesiony z woli króla Włodzisława Łokietka na stolicę wrocławską (f 10. IV. 1341 w Nysie, pochowany w katedrze wrocławskiej). Zainaugurował je w Krakowie i upamiętnił dwoma głównie dziełami, które podjął zaraz w pierwszym roku swych rządów (1320): rozpoczęciem budowy gotyckiej katedry na Wawelu i ogłoszeniem zbioru statutów synodalnych dla duchowieństwa swojej dyecezyi. Na obu tych polach Nanker rozwinął działalność wybitnie twórczą i trwałą w długie nadal lata; na fundamencie przez niego położonym pracowali następni biskupi w obu kierunkach, Nankera można tedy nazwać ^budowniczym kościoła krakowskiegok na resztę średniowiecza. Budowlę gotycką katedry krakowskiej przekształcił i zatracił doszczętnie oświecony wiek XVIII-ty, poczytując ją za barbarzyńską; znacznie wcześniej wyszły z użycia stare statuty synodalne, pochodzące z epoki dekretałów, miejsce ich zajęła nowa dyscyplina skodyfikowana w dekretach reformacyjnyćh soboru trydenckiego.
Plan i przebieg pracy Nankera koło odbudowy katedry odtworzył Tadeusz Wojciechowski przed niedawnym czasem w latach jej dzisiejszej restauracyi1. Nieco przedtem nauka nasza wydobyła z zapomnienia drugi, ustawodawczy, pomnik
1 W pomnikowem swem dziele: Kościół katedralny w Krakowie fKraków, Nakl. Akademii Umiejętności MDCCCCJ w rozdziale XVIII: Histo-rya budowy katedry gotyckiej str. 207 i nstpn., zresztą zob. wedle indeksu na str. 252.