Trudno nie zauważyć, że dzisiaj sytuacja na rynku high-end wygląda zgoła odmiennie niż 15 lat temu. Właściwie nikt (z nielicznymi wyjątkami) nie oferuje już tak zwanych transportów CD. Czasy budowania dwuczęściowych odtwarzaczy CD minęły, ale zapotrzebowanie na przetworniki c/a wzrasta. Po pierwsze dlatego, że „transportem” może być dziś komputer, ba – nawet kość pamięci, nie wspominając o iPodzie. Stoimy być może u progu rewolucji w dystrybucji muzyki o jakości płyty CD lub lepszej – za pomocą Internetu. Inaczej mówiąc, pojawia się sens konstruowania przetworników c/a  z wejściem USB, pozwalającym na odczyt plików o jakości nieograniczonej żadnym standardem. Po drugie, przetwornik c/a może znakomicie poprawić brzmienie odtwarzacza Blu-ray, bo ten – jak wiadomo – z dźwiękiem stereo mocno kuleje. A przecież większość koncertów na Blu-ray ma ścieżkę LPCM 48 lub 96 kHz, często 24-bitową. Faktem jest, że na wyjściu S/PDIF jest ona zwykle degradowana, ale eksperymenty pokazują, że dobry DAC może zdziałać wiele dobrego.


Wreszcie pojawiają się niedrogie odtwarzacze strumieniowe, pozwalające na bajecznie wygodny sposób odtwarzania całej kolekcji zripowanych płyt CD lub albumów ściągniętych z Internetu. Podłączone do wzmacniacza, brzmią kiepsko, ale dzięki przetwornikowi mogą stać się poważnym audiofilskim źródłem.

Po co USB
DAC ma wyjątkowo liczny arsenał wejść: dwa wejścia BNC, dwa RCA oraz cztery optyczne. Prócz nich znalazły się dwa porty USB, jeden na ściance czołowej, drugi z tyłu. Oba są, o dziwo, typu A (wąski, podłużny), nie zaś B (kwadratowy). W praktyce oznacza to, że DAC nie został przewidziany do współpracy z komputerem. Konstruktorzy Naima argumentują, że komputer jest źródłem szumu i zakłóceń, które – przedostając się do przetwornika tej klasy – niweczą sens takiej konfiguracji. Nie ma natomiast żadnych przeciwwskazań dla pamięci masowych USB, które mogą być nośnikiem plików audio o praktycznie nieograniczonej rozdzielczości i próbkowaniu (32 bity / 768 kHz). Biorąc pod uwagę fakt, że dostępność bezstratnie komprymowanej muzyki o jakości HD będzie w najbliższym czasie wzrastać, obecność portów USB należy traktować jako alternatywny sposób odtwarzania muzyki w jakości teoretycznie przewyższającej zapis CD-Audio. Niestety bardzo niewygodny. DAC nie posiada wyświetlacza ani pilota. Wgrane do pendrajwa pliki audio można odtworzyć wszystkie po kolei (foldery są widziane, ale priorytet mają pliki w katalogu głównym) lub też możemy je wybierać, korzystając z dwóch przycisków służących normalnie do wyboru wejścia cyfrowego.  DAC ma jednak odbiornik podczerwieni.

Włożenie pamięci USB lub podłączenie iPoda powoduje samoczynne przełączenie się przetwornika na odpowiedni port USB, przy czym ten przedni ma zawsze pierwszeństwo przed tylnym. Jeśli chcemy korzystać z innego źródła cyfrowego, wystarczy jedno wciśnięcie przycisku. Warto jeszcze wspomnieć o opcji ładowania iPoda. Domyślnie funkcja te jest wyłączona, gdyż ma niekorzystny wpływ na brzmienie. Naim znajduje jeszcze jedno wytłumaczenie dla istnienia DAC-a. Projektanci opracowali nowatorską sekcję cyfrową, która ma zaradzić głównej bolączce zewnętrznych przetworników c/a – jitterowi. Ma to sprawić, że DAC poprawi brzmienie na przykład twardodyskowego HDX-a, co z kolei idealnie wpisuje się w ideę systemowych upgrade’ów Naima.

Dla pełnej kontabilności połączeń z innymi urządzeniami, przetwornik wposażono w 8 wejść cyfrowych, ( 2 coaxialne Bnc , 2 coaxialne phono i 4 optycznne Toslink ) i 2 Usb. Wyjścia Din lub Rca moga być wybierane przełącznikiem w zależności od standardu połączeń używanych w danym systemie.

Aby istotnie poprawić brzmienie Dac'a, istnieje możliwość jego rozbudowy o dodatkowy zewnętrzny zasilacz Naim Supercap.


Specyfikacja Produktu:
Wymiary (SxWxG): 43,2x7x30cm
Waga: 5,6kg
Maksymalna częstotliwość próbkowania/rozdzielczość: 32-bit/768kHz
Możliwość podłączenia iPoda lub iPhone’a za pośrednictwem wyjścia cyfrowego