Pomysłodawcy Nagiej broni to trio David Zucker, Jim Abrahams i Jerry Zucker (w skrócie nazywane ZAZ). Na dużym ekranie zaczynali od parodiowania kina katastroficznego (Czy leci z nami pilot?, Spokojnie to tylko awaria). Wcześniejsze przygody porucznika Drebina przedstawiono w telewizyjnym serialu Brygada policyjna, zrealizowanym w 1982 roku. Sześć lat później powstała kinowa wersja, której głównym bohaterem jest roztargniony policjant, przypominający swym zachowaniem angielskiego inspektora Clouseau z Różowej pantery. Najpierw dzielny Drebin w iście bondowskim stylu rozprawia się z wysoko postawionymi uczestnikami konferencji terrorystycznej na Bliskim Wschodzie. Następne zadanie jest jeszcze trudniejsze – ma ochraniać królową Elżbietę II w czasie jej wizyty w USA.

Po latach ta pierwsza, z pozoru najmniej rozbuchana i najskromniejsza część serii bawi najbardziej. Świeżość gagów i ich tempo dają imponującą feerię nie ogranych jeszcze wtedy dowcipów. Siwowłosy Leslie Nielsen, przypominający aparycją bardziej Blake’a Carringtona z Dynastii niż komika świetnie wypada w roli gapowatego policjanta, któremu udaje się rozwiązywać najtrudniejsze sprawy i za którym szaleją piękne kobiety. Tworzy postać, którą z małymi wariacjami naśladuje do dzisiaj w różnych filmach. Obecnie, gdy jesteśmy już trochę zmęczeni wszechobecnymi parodiami i pastiszami, pojawiającymi się nawet w kreskówkach dla dzieci Naga broń nadal śmieszy.



Dodatki: komentarz grupowy Davida Zuckera, Roberta Weissa, Petera Tildena.