REPLIKA HEŁMU W STYLU WIKINGÓW

Prezentowany model jest funkcjonalną repliką (wymiary 1:1)

REPLIKI NASZEJ FIRMY CENIONE SĄ PRZEZ NAJWYŻSZEJ KLASY KOLEKCJONERÓW.

ŚWIETNIE NADAJĄ SIĘ NA PREZENT M.IN. DLA: SZEFA, MĘŻA, CHŁOPAKA ITP.

W OFERCIE POSIADAMY TAKŻE EKSKLUZYWNE OPAKOWANIA DREWNIANE ORAZ SZEROKĄ GAMĘ PRODUKTÓW DO EKSPOZYCJI REPLIK BRONI PALNEJ I BRONI BIAŁEJ, TAKICH JAK : RAMY, ZAWIESZKI, STOJAKI, TABLA itp.

Producent: Płatnerze Hiszpańscy (IH48 )

obwód 70 cm

wysokość całkowita 23 cm

waga: 1,2 kg

Model ten wykonany jest z wysokowęglowej stali toledańskiej. (hełm należy konserwować)

Hełm można założyć na głowę ( posiada w środku dodatkową skórzaną wyściółkę oraz skórzany pasek).

Cena nie obejmuje prezentowanego na zdjęciach stojaka.

CIEKAWOSTKA:

Wikingowie – skandynawscy wojownicy­­­­­, którzy od VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy o charakterze kupieckim, rabunkowym lub osadniczym.

W przypadku wypraw łupieżczo-handlowych mówi się o wikindze zachodniej i wikindze wschodniej. Organizatorami wypraw do krajów Europy Zachodniej byli Normanowie duńscy i norwescy (czyli właśnie wikingowie), a także mieszkańcy dzisiejszej południowej Szwecji (prowincje Bohuslän, Halland, Uppland, Skåne i Blekinge). Normanowie szwedzcy, głównie Swionowie i Goci, organizowali wyprawy do krajów położonych na wschód i południe od ich ojczyzny, docierając do Bułgarii Kamskiej, Rusi Kijowskiej, Bizancjum, a nawet Kalifatu Bagdadzkiego. Dotarli też do Ameryki (Północnej) na długo przed Kolumbem. Dopłynęli do półwyspu Labrador (wschodnie wybrzeże Kanady).

Słowo wiking pochodzi od nazwy morskich, orężnych wypraw: "viking". Słowo to początkowo łączono z staronordyjskiego vik (zatoka) lub starogermańskiego vik (osada portowa). Później zauważono jednak, że słowo to pojawiło się jeszcze w VIII wieku (przed okresem napaści wikingów na wybrzeża Anglii, Irlandii i Francji) w postaci staroangielskiego "wicingsceada" i starofrancuskiego "witsing". Od tamtej pory zaczęto łączyć nazwę wiking z tym właśnie obszarem językowym, wskazując na staroangielski "wic" oznaczający obóz handlowy. Pierwszy raz tego określenia użyto na długo przed epoką wikingów, wobec osadników saksońskich (saskich).