Książka stanowi plon poszukiwań profesora Jerzego S. Ossowskiego, najznamienitszego dziś gałczyńskologa. Jest to tym samym całkowicie nieznany Gałczyński, którego felietoniki zcyklu Mydło po raz pierwszy ukazują się wformie oddzielnego wydania. Te małe felietony, soczyste uwagi, swoiste dokumenty o"sztuce" przełomu lat dwudziestych itrzydziestych minionego stulecia przeleżały sobie najspokojniej na półkach bibliotek wżółknących rocznikach "Cyrulika Warszawskiego". Ten tom jest dobrą gałczyńską zabawą. Inteligentną, dowcipną, błyskotliwą. Autor miał tego świadomość, skoro wjednym z"cyrulikowych" felietonów napisał: "Thomas Mann zaczynał w"Simplicissimusie", askończył jako laureat Nobla. Ja zacząłem w"Cyruliku", askończyć mogę na szubienicy..."