My, dzieci z dworca ZOO (niem. Wir Kinder vom Bahnhof ZOO) jest książką dokumentalną. W 1978 roku w Berlinie Zachodnim dwoje dziennikarzy, Kai Hermann i Horst Rieck, przeprowadziło wywiad z nastoletnią narkomanką Christiane F. (właśc. Christiane Vera Felscherinow), która wówczas występowała jako świadek w pewnym procesie. Początkowo ów wywiad miał być tylko uzupełnieniem badań tygodnika "Stern" nad sytuacją młodzieży. Jednakże z nagrania rozmów z Christiane powstała książka, która lepiej niż jakikolwiek raport opisuje środowisko młodocianych narkomanów. 
Relacja Christiane jest wstrząsająca. Pokazuje, jak od eksperymentowania 
z miękkimi narkotykami przechodzi się do najtwardszych. Jak łatwo jest ugrzęznąć w nałogu i jak trudno się z niego wyrwać. Do czego zdolni są ludzie uzależnieni od narkotyku, aby zdobyć pieniądze na kolejną "działkę". 

Książka okazała się bestsellerem. W 1981 Uli Edel nakręcił na jej podstawie film 
o tym samym tytule "My, dzieci z dworca ZOO". 

Problem narkomanii jest ciągle aktualny, a mitem jest, że narkomanami mogą zostać tylko ludzie z rodzin patologicznych. Według badań przeprowadzonych przez CBOS ponad połowa uzależnionych pochodzi z tzw. dobrych domów.
Serdecznie polecamy!

"Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie - naucz. 
Jeśli nie wie - wytłumacz. Jeśli nie może - pomóż." 
Janusz Korczak