Muariolanza to pierwszy w Polsce przedstawiciel muzyki ambient-jazz, łączącej ambientowe przestrzenie z jazzową improwizacją. Zespół wyznaje zasadę klasyka awangardy 20. wieku, Johna Cage'a: „cisza nie istnieje - wszystko jest muzyką”. W swoich piosenkach Muariolanza wykorzystuje więc nie tylko instrumenty, ale też dźwięki otoczenia. "Po drugiej stronie Przemszy” to druga płyta ambient-jazzowej Muariolanzy, ale tak naprawdę pierwszy wspólny album zespołu. Nagrał ją w jeden dzień, podczas pięciogodzinnej sesji – mało który zespół na świecie może pochwalić się takim wynikiem. Połowa z sześciu piosenek (tytułowa, „Lemur Muariolanza” i „Pogoria”) wyimprowizowała się na miejscu. Pozostałe („Orient Express”, „Hajlander” i „Septymon”) to kompozycje gitarzysty Mariusza Orzełowskiego, założyciela Muariolanzy i twórcy jej pierwszego albumu „Muarioland” z 2006 r.Pierwsza płyta Muariolanzy powstała w domowym studiu Orzełowskiego, przy udziale zaproszonych muzyków (m.in. dzisiejszych członków zespołu). Nowy album to dzieło wspólne, nagrane w warunkach „na żywo ale w studiu” - prawdziwy obraz zespołu. To muzyka żywa, pełna przestrzeni i pasji. Łączy zwolenników klasycznych gatunków: ambientu, jazzu, funku, rocka i psychodelii, jak i fanów nowych, oryginalnych brzmień i nieparzystych rytmów. Płyta zawiera nie tylko krążek z muzyką, ale też grę planszową „Muariolanza gra” (autorem okładki i projektu graficznego gry jest Paweł Garwol, plastyk wyróżniony m.in. na biennale Bielska Jesień 2005). Miejsce gry to Bór, mistyczne osiedle, na którym przed laty powstała Muariolanza i gdzie do dziś mieści się jej baza. Fabuła gry osnuta jest na tekstach Marcina Babko, w zespole odpowiedzialnego za treść i efekty specjalne. Teksty są integralną częścią albumu i tworzą swoisty zbiór poezji, również zatytułowany „Po drugiej stronie Przemszy” (sześć z nich znalazło się w piosenkach z płyty). Kilka z tych tekstów zamieścił pod koniec 2007 r. kwartalnik literacki "FA-art" (nr 3 / 2007), jedno z najlepszych polskich pism o literaturze współczesnej.
Album można odbierać na co najmniej trzech poziomach: to muzyka, słowa i gra planszowa. Warto wejść w magiczny świat „Po drugiej stronie Przemszy”.