MOTYWY INDYJSKIE

W LITERATURZE POLSKIEJ

       Książka Jana Tuczyńskiego ma charakter monograficznego ujęcia motywów indyjskich w literaturze polskiej. Jest pierwszym w naszym piśmiennictwie tak obszernym zarysem omawiającym powiązania literatury polskiej z kręgiem oddziaływania kultury i literatury indyjskiej. Nazywając to zjawisko indianizmem, autor widzi tu analogię z obrazem hellenizmu w literaturze polskiej. Na ciąg rozwojowy indianizmu polskiego składa się łańcuch nazwisk od Krasickiego, Karpińskiego, pierwszych ludoznawców przez wielkich romantyków (Mickiewicz, Słowacki) i Młodą Polskę (Tetmajer, Lange, Kasprowicz, Miciński, Leśmian, Staff) do schyłku okresu międzywojennego (np. S. I.,Witkiewicz).Ciąg ten osadzony jest w kontekście związków indianistyki polskiej z indianistyką i orientalistyką europejską, wiąże się z wpływem europejskiej myśli filozoficznej (Herder, F. Schlegel, Schopenhauer) oraz z podejmowanymi wielokrotnie z przeszłości studiami historycznymi (np. Lelewel), filozoficznymi, estetycznymi i psychologicznymi (np. Cieszkowski, Lutosławski, Abramowski, Straszewski). Przedstawiony w książce obraz dziejów polskich zainteresowań kulturą, filozofią i literaturą indyjską rzuca wiele nowego światła na niektóre zjawiska literackie, zwłaszcza na romantyzm i Młodą Polskę.

Stan książki: dobry+