Drugi w kolejności kinowy film Monty Pythona to obrazoburcza satyra wymierzona zarówno w religię, jak I hollywoodzkie stereotypy, obecne w filmach o tematyce biblijnej.

Judea, rok 33 naszej ery, okres biedy i chaosu. Jedno, czego na pewno nie brakuje, to różnego typu proroków, którzy w mig zyskują sobie wierne rzesze wyznawców. Doprowadzeni do rozpaczy Rzymianie starają się zaprowadzić jakiś porządek.

W samym środku tych wydarzeń znajduje się Brian Cohen (Graham Chapman), niezbyt chętny, aby przewodzić ludowi jako prorok. Jednak na skutek ciągu absurdalnych i przekomicznych okoliczności, jego popularność znacznie wzrasta.

Wszyscy członkowie grupy Monty Pytona (John Cleese, Eric Idle, Terry William, Terry Jones, Michael Palin i Graham Chapman) mają więc okazję zabłysnąć i wprost prześcigają się w odgrywaniu licznych ról. Wyśmiewają się z wszystkich i wszystkiego, poczynając od byłych trędowatych, Poncjusza Piłata a kończąc na symbolach chrześcijaństwa.