Jose Mauro se Vasconcelos (1920 - 1984) jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli literatury brazylijskiej. Mimo sławy i pieniędzy żył skromnie, tak jak przywykł przez całe życie, bez zbędnych luksusów i ekstrawagancji. Jego bogate i różnorodne doświadczenia życiowe stanowiły znakomitą inspirację do twórczości literackiej; wydał dwadzieścia jeden utworów, w tym powieści i nowele.
Zeze, chłopiec z bardzo ubogiej rodziny, nieprzeciętnie wrażliwy i inteligentny, stwarza sobie świat fantazji, w którym chroni się przed otaczającą go brutalną rzeczywistością, obdarzając przymiotami ludzkimi zwierzęta i rośliny. Ukochane drzewko pomarańczowe staje się jego jedynym przyjacielem, któremu zwierza się ze swych nieszczęść oraz opowiada o dziecięcych psotach i figlach. W nieprzyjaznym świecie dorosłych Zeze znajduje jednak czasami wsparcie i uczucie; przede wszystkim u Portugalczyka, Manuela Valadaresa, w którym w pewien sposób znajduje ojca. Jednakże życie zbyt wcześnie uczy chłopca, czym jest cierpienie. Niewinne i beztroskie dzieciństwo zostaje na zawsze przerwane przez przedwczesne doświadczenie bólu i tęsknoty.
