Powstanie tej książki zostało zainspirowane przez osobę francuskiego karmelity bosego o. Marii Eugeniusza od Dzieciątka Jezus (Henryka Grialou), jego pisma, z których obszerne cytaty stanowią osnowę rozważań, a przede wszystkim przez jego dzieło – instytut świecki Notre-Dame de Vie.

O. Maria Eugeniusz zauważył u wielu świeckich głębokie pragnienie życia w obecności Boga i wskazał im modlitwę jako drogę przez świat ku świętości i drogę życia Boga w nas. Punktem wyjścia dla autorek jest stwierdzenie faktu, że modlitwa jest darem Boga dla człowieka, a nie tylko owocem ludzkich wysiłków. Wzywają one czytelnika: … mimo, że jesteśmy wolni, aby dawać, doświadczamy pokusy ucieczki przed darem… nie czekajmy, aż staniemy się godni Boga, aby zbliżyć się do Niego lub wzywać go na pomoc; nie czekajmy, aż będziemy umieli się modlić, aby się modlić.

Jest to już drugi podręcznik, który pragnie uczyć modlitwy, ale przestrzega przed traktowaniem jej jak umiejętności, w której można się wyćwiczyć, by zdać egzamin. Skoro modlitwa to uznanie „On tu jest”, to czym byłoby użytkowe jej traktowanie… Nie jest też ona gromadzeniem wiedzy, bo w modlitwie nie usiłuję zrozumieć Boga, ale chcę Go spotkać. Autorki wiele miejsca poświęcają doświadczeniu pustki, z którym przychodzi nam się zderzyć na modlitwie. Wskazują na dobro, jakie można znaleźć w ubóstwie. Do modlitwy można odnieść te słowa, które wypowiadają, zachęcając do naśladowania naszego Pana: Nazaret to zwyczajne życie, wypełnione mało ważnymi wydarzeniami, monotonia, prawie nic... Modlitwa w ciszy jest zaproszeniem do życia, które ukrywa się pod tym „nic”, do odkrywania w sobie potencjonalności, odkrywania jej dla poznania siebie i dla świata, który możemy zmieniać, wchodząc w siebie.