Infrastruktura techniczna, przez którą rozumie się urządzenia transportu, łączności, ochrony środowiska oraz zaopatrzenia w wodę, gaz, ciepło i energię, jest niezbędna do życia ludności i działania przedsiębiorstw. Urządzenia te pełnią istotną rolę w zaspokajaniu potrzeb społeczności lokalnych, tworzeniu warunków do rozwoju przedsiębiorczości, rozwiązywaniu problemów dotyczących degradacji środowiska przyrodniczego, kształtowaniu ładu przestrzennego oraz pokonywaniu niedorozwoju obszarów wiejskich i peryferyjnych. Stosunkowo wolne starzenie się infrastruktury technicznej nie sprzyja jednak jej adaptacji do zmieniających się uwarunkowań ekonomicznych i społecznych. Niekiedy nie dostrzega się potrzeby modernizacji infrastruktury, o czym świadczą niewystarczające nakłady inwestycyjne na rozwój jej urządzeń. Wyrazistym przykładem zaniedbania inwestycji w infrastrukturze technicznej są sieci energetyczne na obszarach wiejskich Polski, które od zakończenia elektryfikacji wsi w latach 70. XX wieku na ogół nie były ani remontowane, ani modernizowane. Awarie zdekapitalizowanych sieci pozbawiają energii elektrycznej dziesiątki tysięcy ludzi i firmy na rozległych obszarach.Według Cave'a i Vogelsanga badacze poświęcają zbyt mało uwagi inwestycjom w infrastrukturze technicznej, której rola w rozwoju lokalnym i regionalnym jest w związku z tym w niewystarczającym stopniu uwzględniana w badaniach naukowych. Niektórzy badacze skupiają się na subiektywnych priorytetach władz lokalnych, pomijając inwestycje w infrastrukturze, które odzwierciedlają procesy zmniejszania bądź likwidowania ograniczeń i progów rozwojowych. Stoker podkreśla, że rozwój lokalnej (komunalnej) infrastruktury technicznej jest procesem kreowanym przez mieszkańców, podmioty publiczne i prywatne oraz organizacje społeczne w złożonych uwarunkowaniach ekonomicznych, społecznych i instytucjonalnych. Jędraszko twierdzi, że animatorzy jej rozwoju mogą kierować się długofalowymi celami i interesem publicznym, przyczyniając się do budowania zintegrowanego ładu przestrzennego. Z kolei Norton, Burby, May i Wenban-Smith dowodzą, że rozwój infrastruktury komunalnej ma często charakter niezrównoważony, pozostając w sprzeczności z deklarowanym przez władze lokalne dążeniem do ładu przestrzennego.Istotną kwestią jest zatem wyjaśnienie, czy inwestycje w infrastrukturze komunalnej są ukierunkowane na realizację dalekosiężnych celów i wykonywane zgodnie ze strukturą programów rozwoju lokalnego czy też stanowią pojedyncze, cząstkowe, krótkofalowe przedsięwzięcia wymuszane przez mieszkańców i przynoszące szybkie efekty W literaturze badacze wskazują na potrzebę konstruowania modeli, które wyjaśniałyby mechanizmy inwestycji w infrastrukturze komunalnej jako integralnego elementu rozwoju lokalnego i regionalnego'. Odpowiadając na postulaty Nor-tona, Burby ego i Maya, podjęto próbę identyfikacji modeli lokalnej infrastruktury technicznej uwzględniających złożoność uwarunkowań jej rozwoju w zmieniającym się środowisku. Modelowanie infrastruktury komunalnej jako systemu powiązanych zjawisk i procesów wypełnia lukę, która występuje w literaturze.Struktura pracy odzwierciedla jej główne tezy, które brzmią następująco:1. Lokalna infrastruktura techniczna tworzy podbudowę życia ludności i funkcjonowania gospodarki.2. Infrastruktura jest dobrem, które stanowi źródło korzyści zewnętrznych dla ludności i podmiotów gospodarczych oraz źródło korzyści ogólnospołecznych.3. Nie ma jednego, optymalnego modelu rozwoju lokalnej infrastruktury technicznej.W Polsce zakres zadań, które wykonują gminy w infrastrukturze komunalnej, jest bardzo szeroki, obejmuje wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym.Ze wstępu
| Wydawca: | Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej Wydawnictwo |
| Autorzy: | Artur Myna |
| ISBN: | 978[zasłonięte][zasłonięte]78413 |
| SKU: | |
| Seria: | |
| Ilość Stron: | 179 |
| Język: | |
| Oprawa: | miękka |
| Tom: | |
| Kod: | UMCS-0549 |
| Wydanie: | 1 |
