Meble minionych epok są częścią naszego dziedzictwa kulturowego, dzięki nim poznajemy gust, przyzwyczajenia życiowe i rzemieślnicze umiejętności ludzi, którzy je projektowali, wykonywali i używali. Pomagają nam one zarazem odnaleźć własny styl, gdyż prawdziwa nowoczesność może wyrastać tylko ze znajomości i zgodnego z duchem czasów przetworzenia tradycji, a nie z czystego naśladownictwa.

W gruntownym studium historii rozwoju mebli od prymitywnych początków w czasach prehistorycznych, poprzez pierwsze prawdziwe meble starożytnego Orientu i antyku, aż do stylów, które od średniowiecza zawładnęły Europą, autor wykazuje związek wszystkich typów, form i sposobów zdobienia z właściwą epoką, dostrzega zależność mebli od okresów stylowych w architekturze i sztukach pięknych, i widzi je na tle wydarzeń historycznych każdorazowej struktury społecznej, wymagań klasy panującej, stanu rozwoju sił wytwórczych i stosunków produkcji. Pragnie wzbudzić w czytelniku miłość i zrozumienie dla sztuki meblarskiej dawnych czasów, zaostrzyć jego krytyczne spojrzenie na zjawiska wynaturzenia, a przede wszystkim umocnić w nim przekonanie, że praktyczne meble o prostych liniach, wykonane zgodnie z właściwościami tworzywa o wiele lepiej odpowiadają naszym nowoczesnym wymaganiom co do urody, funkcjonalności i wygody niż imitowane „meble stylowe". Czytelnik znajdzie tu wiele faktów, nazwisk znanych artystów i nazw warsztatów. Liczne ilustracje ożywiają wywód, tabele i ilustrowany „leksykon" wyrażeń specjalistycznych ułatwiają orientację w obszernym materiale.

stron 288 + wklejka z 32 stronami czarno-białych zdjęć mebli

wyd.
Wydawnictwo Koehler i Amelang
1976 r.

twarda okładka

stan:
bardzo dobry -

uwaga:
brak papierowej obwoluty