Może ostatni taki głupiec oto tytuł najnowszej płyty Tomasza Żółtko. Tytuł niezwykły, niepokojący, może nawet skandalizujący odrobinę. Artysta przedstawia się w nim jako nienormalny ostatni nienormalny
    Z całą pewnością stanowi to swoistą prowokację, (co u Tomka nie jest niczym szczególnym), jednak dlaczego akurat głupiec?
    Już pierwsze przesłuchanie wyjaśnią wiele. Mamy bowiem do czynienia z produkcją na tyle niezwykłą, że rzeczywiście trzeba być chyba niespełna rozumu, żeby się na coś takiego współcześnie poważyć. Niezwykłe są teksty i niezwykła jest muzyka. Gdy chodzi o słowa - autor zajmuje się w nich z jednej strony pornografią, zwątpieniem, nienawiścią, antysemityzmem, potrzebą przebaczenia, z drugiej miłością do żony (także w tym wymiarze erotycznym ups!), miłością do dzieci, pokojem z Bogiem i wdzięcznością. Któż dzisiaj pisze piosenki o takich sprawach??? W epoce majteczek w kropeczki?
Liryka na płycie opakowana została w dźwięki powiedzieć oryginalne to mało. Wielka w tym zasługa Mirosława Stępnia. Muzyka jest stylistycznie bardzo eklektyczna, trudno ją jednoznacznie sklasyfikować. Uważam, że jej charakter najlepiej oddaje stare określenie art rock, zwany też rockiem progresywnym. Zadziwiające współbrzmienia, układy harmoniczne, zestawy używanych instrumentów, aranżacje Wszystko zaskakuje! ...

...Może ostatni taki głupiec to płyta piękna! Z całą pewnością trudna, ale też piękna. Wymaga skupienia. Jej nie można słuchać przy okazji towarzyskiego spotkania lub mycia okien. Tu trzeba usiąść, wyłączyć telefony, może przytulić ukochaną osobę, zamknąć oczy i
Płyta jest piękna! Ewidentnie zyskuje przy kolejnych odsłuchaniach. Dzieje się na niej tak wiele, że za pierwszym razem nie jesteśmy w stanie wszystkiego wysłyszeć i docenić.
No i płyta jest bardzo energetyczna. Kipi emocjami. Jeżeli ktoś zada sobie trud i zechce powspółprzeżywać po 54-ech minutach jej trwania poczuje się cokolwiek wyczerpany

    Wiem, że Tomek Żółtko, zdaje sobie sprawę z tego, że jest współczesnym Don Kichotem. Sam czasami tak siebie nazywa Czyżby dlatego Może ostatni taki głupiec? Lecz może to my powinniśmy się przy okazji płyty Tomasza zastanowić co to znaczy dzisiaj być normalnym??? Kto naprawdę jest głupcem

    Kończąc więc napiszę POLECAM! Tę płytę warto mieć choćby ze snobizmu. Ale przede wszystkim dlatego, że zmusza ona do refleksji i uwrażliwia na nową (starą???) estetykę. ODRADZAM natomiast tę produkcję ludziom, którym się wydaje, że już WIEDZĄ Jej autor z całą pewnością nie lubi fanatyków i pyszałków.
 

fragmenty recenzji:  Piotr Kwieciński
 

Spis utworów:


01. Pornografia                            5:00
02. Zawstydzenie                        5:17
03. Krągłe jest piękne                 5:21
04. Wszystko od Ciebie               4:41
05. Sara                                       4:35
06. Poprawiacze świata               5:07
07. Wyznanie ojca                       5:20
08. Dobre życzenia                      4:21
09. Kolęda                                   4:21
10. Kim jestem                             4:19
11. Przebaczenie jest jak tlen      5:36