PIĘKNY STYLIZOWANY NA SECESJĘ FRANCUSKĄ MITTERTEICH DZBANEK DO KAWY 1,4L
Bardzo ładny duzy dzbanek Mitterteich fason Monte Carlo – kopia najpiękniejszych dzbanków secesji – stylizowany na secesjĘ frnacuska zdobiony koronkĄ małych różyczek – neorokokowe ornamenty – piekny uchwyt – biała doskonała cienkościenna porcelana…
Dzbanek jest super. Przy sygnaturze mamy zapewnienie, że emalia nie boi się zmywarek…
Podejrzewam jednak, że pokrywka nie jest oryginalna – wygląda na dużo starszą- o czym świadczą plamki po ziarenkach piasku w masie- ale pasuje- ząbek chroni przed wypadnięciem przy nalewaniu…
Szkoda, że tej fabryki już nie ma robiła piekne rzeczy… Polecam
Wymiary
Dzbanek 1,4 l
Wysokość 24 cm
Średnica 13 cm
Od dzióbka do ucha 21 cm
• The Mosanic Pottery Max Emanuel & Co. (ca. 1895 - ?)
• - Max Emanuel & Co. Porzellanfabrik (? - 1917)
• - Porzellanfabrik Mitterteich AG (1917 - )
• Notatka historyczna
• Zegarmistrz z Mitterteich, Ludwik Lindner założył w 1867 roku pierwszą w mieście fabrykę porcelany, która w 1895 roku została przejęta przez firmę Mosanic Pottery Max Emanuel & Co. z siedzibą w Londynie.
W roku 1917 została skonfiskowana przez władze Bawarii jako własność wroga i przekształcona w Porzellanfabrik Mitterteich AG.
Po rozbudowie obiektów w latach 30-tych, fabryka zatrudniała 600 pracowników, a w roku 1947 przekroczyła stan zatrudnienia sprzed wojny (ok. 740 pracowników).
Program produkcji eksportowej obejmował nie tylko porcelanę użytkową i dekoracyjną, ale także naczynia ognioodporne, które sprzedawane były pod marką Porzeton.
Po pożarze w 1988 r., który zniszczył dużą część zakładów produkcyjnych, zbudowany został nowy zakład, zgodnie z najnowszymi standardami technicznymi i technologicznymi. Według zarządu firmy była to najnowocześniejsza fabryka porcelany w Europie.
W sierpniu 2004 r. rozpoczęło się postępowanie upadłościowe. Pomimo prób przywrócenia do aktywności, zakład został zamknięty na początku 2006 roku.
PORZELLANFABRIK LUDWIG LINDNER (1867 UNTIL 1895)
During 1867 LUDWIG LINDNER founded the first porcelain factory in the town of Mitterteich. The facility was later torn down during a modernization process and a new factory hall was built at the same location and dubbed 'Fabrik A'; the name stuck until the factory closed.
[2] : MOSANIC POTTERY MAX EMANUEL & CO. (1895 UNTIL 1917)
In 1895 the factory was taken over by the London-based 'Max Emanuel & Co.', represented by their manager PAPPENHEIM. 'Max Emanuel & Co.' actually was a glass and porcelain retailer with a medium-sized store directly in London which had a large network of suppliers and other business contacts. Many renown companies worked with him or sold items via his shop in London, for example the company of 'Riessner, Stellmacher & Kessel' (Amphora) in Bohemia. His main interest however remained glass and around 1898/1899 commission LOETZ to make 'copies' (based on the shape, not the decoration) of the 'Clutha' glass designs CHRISTOPHER DRESSER supplied to JAMES COUPER (thanks to BRADFORD BRADEN for this information).
The Mitterteich factory employed around 360 workers in 1913 and just as an interesting side note it should be mentioned that the porcelain decorator JULIUS MÜLLER from 1895 onwards also run a guesthouse (Gasthof zum Lindenzweig) on 'Großensterzer Straße' which was also used as canteen for the workers of the porcelain factory and the guesthouse was also a meeting point for members of the social-democratic party in the area. Anyway, during World War I the factory was expropriated and continued business as a stock corporation. However there is one very interesting question that remains as the main shareholder is quoted to have been ALFRED PAPPENHEIMER. A few people of course still wonder if this was a mere coincidence or if either of the last names actually represented an adapted version of the other.
[3] : PORZELLANFABRIK MITTERTEICH A.G. (1917 UNTIL 2006)
Not much is known after the company was transformed but years later in 1988 a huge fire completely destroyed the 'Fabrik C' part of the facility which was rebuilt. From 1989 onwards the production area had a total of 20,000 square meters again. The 'Mitterteich A.G.' seemed to cope quite well with the overall situation on the German market. But in August 2005 the small city was rocked by the news that the company, represented by the board of directors, had to file for bankruptcy. For the 360 workers (70 percent of these female), it came as a shock. The small hope of an investor being able to save the company was destroyed by the local banks, who did not want to support the Mitterteich facility any longer. On March 1st 2006 the doors leading to the factory closed for the last time.
|
|
|
|
|
