Książka składa się z dwu części: pierwsza to esej historyczny o życiu Mickiewicza we Francji, część druga to sztuka teatralna stylizowana na romantyczny dramat (wystawiona przez Teatr Telewizji w 1997 roku), przedstawiająca hipotetyczny spisek towiańczyków, którego celem było zdyskredytowanie poety w oczach Emigracji. Jak pisze we wstępie autor: "Prawda o stosunkach pomiędzy Mickiewiczem, Celiną Mickiewiczową, Ksawerą Deybel, Towiańskim, towiańczykami i wrogami towiańczyków wydaje się bardzo zamazana. Pracowało nad zamazywaniem i – gorzej – nad niszczeniem dokumentów wiele osób, poczynając od najbliższej rodziny poety. Potem wielu historyków literatury wolało nie widzieć tego, co zobaczyli. Niektórzy nie potrafili niczego zobaczyć z powodu duchowej infantylności na tle erotycznym. Trudno, nic na to poradzić nie można. Ale nie można też dłużej milczeć".