Autor

Mieczysław Jankowiak

Tytuł

Misterium Dionizosa
Ironiczny dialog Wyspiańskiego z romantyzmem

Rok wydania

Wydawnictwo

ilustracje zdjęcia rysunki

Stron

Okładka, oprawa

Stan i inne informacje

1998

WSP

-

232

miękka

NOWA, leżąk magazynowy

Opis

Prezentowana praca nie pełni roli monograficznego ujęcia ironii w poezji Wyspiańskiego. W centrum rozważań znalazł się tylko ironiczny dialog z tradycją romantyczną.
Tytuł Misterium Dionizosa sygnalizuje najistotniejsze zagadnienia należące do ironii w trzech głównych dramatach Wyspiańskiego, czyli uniwersalne sprzeczności kultury, opozycje tragizmu i komizmu, sacrum i profanum (przynajmniej: świeckości), a także dialektykę modernistycznego pisarza.

spis treści lub fragment

Spis treści:

Wstęp
1. Z problemów ironii i dramatu
1.1. Próby definicji i podziału ironii
1.2. Modele i metody rozważań o dramacie poromantycznym
2. Ironia retoryczna
2.1. Uwagi wstępne
2.2. U źródeł "polskiej przekory"
3. Ironia tragiczna
3.1. W perspektywie literatury europejskiej
3.2. Polskie wersje ironii tragicznej
4. Romantyczna ironia kreacyjna
5. "Misterium" i "Szopka"
6. Ironiczny portret poety - proroka
6.1. Dyskurs ironiczny w przestrzeni intertekstualnej
6.2. Ambiwalentna kreacja wodza legionu
6.3. Ironiczne relacje między sferą idei a sferą czynu
7. "Wesele"
7.1. Uwagi wstępne
7.2. Ironiczna gra schematów fabularnych
7.3. Między "szopką" a "misterium"
7.4. Legendarny poeta-prorok galicyjskim emisariuszem politycznym
7.5. Chochoł - arcydzieło ironicznej symboliki
8. Scena teatralna a rzeczywistość
8.1. "Poezja uniwersalna" w dyspozycji poety narodowego
8.2. Opozycja sztuki i czynu
8.3. Ustawiczna parabaza
Zakończenie
Przypisy
Bibliografia
Streszczenie
Indeks nazwisk