Tammuzowi udało się doskonale połączyć romantyczną historię miłosną z oryginalną historią szpiegowską, która nie przejawia się wyłącznie w profesji głównego bohatera i wykorzystywaniu jej do własnych celów (śledzenie i osaczanie ukochanej, a nawet zamawianie raportów na temat Thei), ale także w samej formie powieści. Zgodnie z tytułową sugestią, "Minotaur" jest fascynującym fabularnym labiryntem pełnym literackich, muzycznych i historycznych odniesień. Grzegorz Wysocki, Gazeta Wyborcza. Więcej
Powieść napisana ponad 30 lat temu łączy atrakcyjną fabułę z dużymi ambicjami artystycznymi, a pozornie prosty styl z wyrafinowaniem językowym. Można ją polecić zarówno miłośnikom prozy artystycznej, jak i czytelnikom szukającym dobrej, literackiej rozrywki. Piotr Kowalczyk, Newsweek Polska.
"Minotaur" Benjamina Tammuza to intrygująca opowieść o miłości w świecie wielkiej polityki. Szkoda jednak, że trafia do nas z 30-letnim opóźnieniem. (...) "Minotaur" to przede wszystkim majstersztyk konstrukcji - pisarz świetnie wie, które fakty ukryć, a które ujawnić tak, by sterować naszym zaskoczeniem. Raz po raz wyprowadza czytelnika na manowce, by w wybranym przez siebie momencie wyjawić nam prawdę o życiu swoich bohaterów. Patrycja Pustkowiak, Dziennik Gazeta Prawna.
Nie jest to ani melodramat, ani historia szpiegowska. Romans epistolarny to może dobra definicja, ale też niewyczerpująca. (...) Powieść napisana w 1980 r. przez hebrajskiego klasyka, zachwyciła takich gigantów literatury jak Graham Greene czy Alan Stillitoe. Po trzydziestu latach ciągle urzeka. Beata Kęczkowska, Gazeta Wyborcza.
Audycja "Moje Książki" w pr. I PR Magdalena Mikołajczuk, Polskie Radio. Więcej
Gdy agent Mossadu zakochuje się w licealistce, to może skończyć się tanim melodramatem. Zwłaszcza gdy on pisze listy i nigdy się nie ujawnia. Ale nie bójcie się, to literacki majstersztyk. Elle.
Wraz z kolejnymi rozdziałami poznajemy detale z życia wszystkich bohaterów dramatu. Robi się epicko, wzniośle i pięknie. Twój Styl.
Napięcie obecne w wydanej w 1980 r. najgłośniejszej powieści klasyka hebrajskiej prozy, Benjamina Tammuza (1[zasłonięte]919-19) bierze się ze stale, pomimo wszystko, wyczuwalnej granicy pomiędzy skłonnością do majaczenia na jawie a pełną przemocy, ale i rutyny codziennością, która wydaje się bohaterom trudna do zniesienia. Tomasz Jopkiewicz, Nowe Książki.
(...) Uwięziony w narzuconym mu przez innych wcieleniu, którego nie cierpi, nie potrafi normalnie wyrazić swoich uczuć: osacza ukochaną osobę, dyskretnie ją kontroluje i rujnuje jej życie emocjonalne. Marta Mizuro, Zwierciadło.
(...)W tle mamy historię powstania państwa Izrael i lata walki o niepodległość. Marek Sieprawski, Lampa.
"Minotaur" to książka, którą czyta się jednym tchem. Styl Tammuza charakteryzuje jasna, rytmiczna fraza. Pełen prostoty, nowoczesny język. Konstrukcja powieści jest harmonijna i klarowna. Przypomina kompozycję muzyczną, która rozwija temat stopniowo, systematycznie powracając do pierwszych tonów, które dopełnia nowymi elementami.(...) miłość Aleksandra do Thei jest jak podróż do mistycznego wnętrza muzyki, do ostatniego jej kręgu, który główny bohater chciałby posiąść na zawsze i na zawsze się w nim zatracić. (...) Jego miłość jest niemoralna, okrutna, pełna egoizmu. To miłość monstrualna. Rodzi się i żyje jedynie dzięki wyobraźni. Ale jest to miłość, która również fascynuje, uwodzi swym metafizycznym blaskiem, nieokiełznaną mocą, obietnicą nieskończoności. To miłość, która prowadzi w głąb śmierci, w bezkresny bezczas wieczności. Miłość Minotaura, wyjątkowo piękna i nieludzka. Natalia Krasicka, Kultura Liberalna. Więcej
Przeczytajcie tę powieść, nie będzie żałować. To proza najwyższej próby. (...) Po przeczytaniu pierwszego rozdziału czytelnik może odnieść wrażenie, że zna już całą historię. Nic bardziej mylnego. Każda kolejna część, a są jeszcze trzy, uzupełnienia opowieść i przynosi ważne szczegóły o głównych postaciach dramatu. "Minotaur" to misternie skonstruowana powieść (po części epistolarna), na zasadzie muzycznego ronda. Zachwyca styl Tammuza, precyzyjny, jasny, godny najlepszych prozaików. Jak napisał Allan Silltoe, w "Minotaurze" "każde słowo jest niezbędne" i trudno się z nim nie zgodzić. Grzegorz Kozera, www.salonkulturalny.pl. Więcej
Minotaur Benjamina Tammuza to książka, która nieustannie (i)gra z czytelnikiem. Narrator z upodobaniem bawi się dobrze znanymi konwencjami i skutecznie wodzi czytelnika za nos. Czytając Minotaura, należy się wystrzegać uczucia pewności: jeśli wszystko zaczyna się układać w całość, to można oczekiwać, że za chwilę rozleci się jak domek z kart. Ta pełna prowokacji gra kończy się dopiero po lekturze ostatniego zdania powieści, co oczywiście nie znaczy, że ostatnie zdanie rozwieje wszelkie nasuwające się wątpliwości. Artur Hellich, niewinni-czarodzieje.pl.Więcej
Dawno nie doświadczyłam tak skrajnych emocji podczas czytania: od zniechęcenia po całkowity zachwyt. Przeszłam przez wszystkie kręgi, może to także był zamysł Benjamina Tammuza, a ja nieświadoma dałam się zmanipulować. Zadziwiające jest to, że dopiero chwilę po przeczytaniu wszystko zaczyna być wyraźne, zasiane ziarenko kiełkuje. Ciekawe co może z tego wyrosnąć... Magdalena Jaczewska, www.bookznami.pl. Więcej
Tammuz to mistrz narracji. W Minotaurze opowiada jedną historię ciągle od początku, splatając z sobą wątki postaci, coraz głębiej zanurza się w nią. Nadaje jej różne odcienie, oświetlając ją z każdej strony. Ale czy nie na tym polega życie, na powtarzaniu raz po raz tej samej opowieści. Przepięknie napisana książka. Aleksandra Karwala, kulturatka.pl. Więcej
(...) to powieść o osaczeniu i manipulacji. Siły są nierówne. Wszystko, co się między nimi dzieje, dzieje się za jego sprawą. To Aleksander dzięki swojej profesji wie o Thei tyle, ile zechce, to on dawkuje jej informacje o sobie, to on ją obserwuje i pokazuje jej się, kiedy ma na to ochotę, to on przyspiesza albo spowalnia rytm ich dziwnej znajomości, to on wreszcie manipuluje jej życiem i decyduje, z kim może się spotykać a z kim nie. Stawia się w pozycji boga, ale, jak się okaże, bogiem jednak nie jest. Ona może zadecydować tylko o jednym: o rozstaniu. Oczywiście to wybór pozorny: pokochała go i jest już na tę miłość skazana.czytamogladam.blox.pl. Więcej
Bohaterem tej oryginalnej i fascynującej historii jest tajny agent służb izraelskich, który zakochuje się w młodej dziewczynie, Thei.(...)Poza głównym wątkiem fabuły, wnikliwy i wprawny czytelnik odnajdzie w prozie Tammuza niezwykle bogatą symbolikę oraz liczne odniesienia do historii Izraela. Powieść Minotaur doczekała się wydań w trzynastu krajach - Stanach Zjednoczonych, Anglii, Niemczech, Hiszpanii, Francji, Włoszech, Grecji, Turcji, Estonii, Rosji, Albanii i Chinach. female.pl. Więcej
