Mieczyk (Mieczyki) Hellera – Xiphophorus helleri.

Mieczyk Hellera jest gatunkiem bardzo rozpowszechnionym w akwarystyce. Gatunek ten został sprowadzony do Europy w 1907 roku. Mieczyki są dosyć łatwe w hodowli. Szczególnie polecane dla początkujących akwarystów. Są rybami spokojnymi i towarzyskimi. Samce w dolnej części płetwy ogonowej posiadają wyrostek, przypominający szpadę. Miecz ten w trakcie zalotów dodaje znaczenia poszczególnym samcom. Długość tego miecza bywa różna i zależy od konkretnego osobnika. Samce niekiedy posiadają miecz o długości zbliżonej do długości swojego ciała, pomijając głowę. W powszechnym handlu można wyróżnić wiele odmian mieczyka ( krótkopłetwa, długopłetwa i księzycowa). Różnią się one ubarwieniem oraz kształtem i długością płetw. Wśród mieczyków dzikich najbardziej znana jest forma zielona. Mieczyki hodowlane często posiadają bardzo zdecydowane barwy. Możemy spotkać mieczyki zielone z pomarańczowymi płetwami, czerwone, jasnożółto-pomarańczowe, białe z czerwonymi liniami, czarne i wiele rodzajów albinosów. Samce są smuklejsze i intensywniej ubarwione. Samce posiadają również charakterystyczny miecz oraz płetwę odbytową przekształconą w gonopodium. Specyficzne gonopodium umożliwia krzyżowanie z gatunkami pokrewnymi takimi jak np: zmienniak plamisty i wielobarwny. W hodowli mieczyka Hellera należy pamiętać aby trzymać albo jednego samca, albo przynajmniej cztery. Umożliwi to zmniejszenie negatywnego zjawiska rywalizacji wewnątrzgatunkowej. Samce w większej grupie rozkładają poziom agresji pomiędzy większą liczbę osobników.

Rodzina

Piękniczkowate

Pochodzenie

Ocean Atlantycki w rejonie Meksyku i Gwatemali. Pierwotny zasięg został sztucznie rozszerzony na obszary takie jak: Nevada, Floryda, Arizona, Kalifornia, Hawaje, Sri Lanca, Australia

Długość

Samce bez miecza od 8 do 14 cm. Samice do 16 cm.

Odżywianie

Spożywa większość dostępnych w handlu pokarmów żywych i suchych.

Temperatura

Od 20 do 26 C. Znoszą krótkotrwałe spadki temperatury nawet 10 C.