Wymagają one stanowiska słonecznego, osłoniętego od wiatru, gleby próchniczej, żyznej o odczynie obojętnym, zasobnej w składniki pokarmowe. Najlepiej uprawiać je w drugim- trzecim roku po oborniku. Mieczyki wysadzamy pod koniec kwietnia/ na początku maja w rozstawie 8-12 x 20 cm., zależnie od wielkości bulw, na głębokość 8-10 cm. Pamiętajmy, że bulwy przed wysadzeniem dobrze jest zaprawić preparatem chemicznym, aby się uchronić przed przykrymi niespodziankami w okresie wegetacji. Rozmnażanie poprzez bulwy. Z jednej bulwy posadzonej wiosną wyrastają w dolnej części korzenie a z górnej nawet dwa ulistnione pędy (zależnie od wielkości bulwy). W procesie wegetacji bulwa mateczna stopniowo zamiera. Równocześnie z procesem zamierania, nad szybko grubiejącą nasadą pędu tworzy się nowa bulwa tzw. zastępcza. Pomiędzy nową a „starą” bulwą wyrasta od kilku do kilkudziesięciu bulw przybyszowych o średnicy kilku milimetrów. Te maleńkie bulwy, nadają się do reprodukcji, poprzez wysiew wczesną wiosną (nawet w marcu) najlepiej w inspekcie, gdzie pozostają do jesieni. W następnym roku uprawy, na przełomie IV/V sadzimy je do gruntu. Zakwitają najczęściej w drugim roku uprawy. Bulwy na zimę należy wykopać, najlepszą porą będzie październik (pozwoli to na wzrost bulw). Pędy ucinamy nad powierzchnią ziemi przed wykopaniem, lub zaraz po wykopaniu zachowując delikatność. Otrzymane bulwy należy posortować, a następnie wysuszyć i umieścić w przechowalni, zapewniając temperaturę około 5 ºC.

Zastosowanie:

Mieczyki, są stosowane przede wszystkim na kwiaty cięte, aby zachować jak najdłuższe kwitnienie kwiaty ścinamy w momencie, gdy zacznie się rozwijać pierwszy kwiat. Dzięki temu trwałość kwiatu przedłuży się nawet do 3 tygodni. Mimo, że są doskonałe na kwiat cięty, to przez swoje walory jak i mnogość barw, bardzo często możemy je spotkać w ogrodach, działkach.