MIECZ CESARSKI FRYDERYKA I BARBAROSSY (RUDOBRODEGO)

WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.

UWAGA - PRODUKT JEST WYKONYWANY NA SPECJALNE ZAMÓWIENIE W HISZPAŃSKIM ZAKŁADZIE PŁATNERSKIM (TEN WYJĄTKOWY PRODUKT JEST WYTWORZONY CAŁKOWICIE RĘCZNIE Z WYSOKOWĘGLOWEJ STALI TOLEDAŃSKIEJ, KTÓRA CENIONA JEST ZA BARDZO DOBRĄ JAKOŚĆ).


(566)

Prezentowany model jest wierną repliką oryginału. Miecz nie jest naostrzony ani przystosowany do ostrzenia. Ostrze wykonane jest ze stali toledańskiej pokrytej chromem.



Producent: HISZPAŃSKI ZAKŁAD PŁATNERSKI



Materiał:

wysokowęglowa stal toledańska

DŁUGOŚĆ: 113cm


WAGA: 2 kg

"Fryderyk I Barbarossa (Rudobrody) (ur. ok. 1125, zm. 10 czerwca 1190) - z dynastii Hohenstaufów, syn księcia Szwabii - Fryderyka II i księżniczki Judyty, córki księcia Bawarii Henryka IX Czarnego (zm. 1126) z rodu Welfów, konkurencyjnego w tamtym okresie wobec Hohenstaufów. Po śmierci ojca (1147) przyjął tytuł księcia Szwabii (jako Fryderyk III), 4 marca 1152 został koronowany na króla niemieckiego, a 18 czerwca 1155 został koronowany cesarzem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W latach 1[zasłonięte]154-11 był również królem Włoch. W swych rządach wzorował się na najważniejszych cesarzach, między innymi Justynianie I Wielkim i Karolu Wielkim.

Koronacja cesarska

Zgodnie z ugodą zawartą z papieżem Eugeniuszem III w Konstancji w 1153 roku, w następnym roku Fryderyk wkroczył do Włoch. W trakcie działań zbrojnych w jego ręce wpadł Arnold z Brescii, którego wydał papieżowi Hadrianowi IV i został ukoronowany w Rzymie na cesarza 18 czerwca 1155 roku.


Konflikt z papiestwem
Konflikt rozpoczęło starcie z legatem papieskim Rolandem (późniejszym papieżem Aleksandrem III podczas sejmu Rzeszy w Besançon w roku 1157. Wtedy to legat papieski oświadczył, że korona cesarska stanowi kościelne "beneficjum" (słowem cesarz jest lennikiem papieża), odnawiając tym samym spór o inwestyturę. Kolejne starcie nastąpiło podczas sejmu na Polach Ronkalskich w roku 1158. Konflikt został zakończony ukorzeniem się Fryderyka I przed papieżem Aleksandrem III 24 lipca 1177 roku w Wenecji.


Wojna o wpływy w północnych Włoszech
Od 1167 prowadził wojny z miastami północnowłoskimi, które w obronie przed nim zawiązały Ligę Lombardzką. Po odmowie króla Anglii - Ryszarda Lwie Serce, który nie przysłał swoich wojsk na pomoc Fryderykowi, cała kampania była skazana na klęskę. Odniósł on dotkliwą porażkę pod Legnano, niedaleko Mediolanu, 29 maja 1176, w bitwie tej sam został ranny i przez krótki czas sądzono nawet, że nie żyje. Fryderyk musiał negocjować z papieżem Aleksandrem III, jednak udało mu się narzucić miastom lombardzkim swoje zwierzchnictwo, choć zachowały autonomię.


Rządy w Niemczech
W aktach cesarskich w 1157 roku po raz pierwszy pojawiła się formuła "Święte Cesarstwo" na określenie Rzeszy Niemieckiej. Podczas Sejmu Cesarstwa w 1158 roku cesarz Fryderyk I musiał zgodzić się na to, aby książęta mogli dzielić swoje państewka pomiędzy potomstwo, zgodnie z regułami patrymonialnymi. Była to formalna sankcja ze strony Cesarstwa dla rozdrobnienia feudalnego w Niemczech.


III krucjata

Chcąc pokazać swą mocną pozycję jako cesarza Fryderyk zorganizował III krucjatę. Jej celem było odzyskanie utraconej w 1187 Jerozolimy. Po zawarciu pokoju z papieżem, wyprawa wyruszyła w 1189, przewodzili jej również: król Francji - Filip II August i król Anglii - Ryszard Lwie Serce. Wojska przemaszerowały przez Węgry, Serbię, Rumunię, oraz dotarły do Konstantynopola jesienią 1189 roku. Krucjatę tę zakończyło utonięcie cesarza w trakcie kąpieli w rzece Salef, w Antiochii.

Na tych wydarzeniach opiera się legenda, mówiąca, iż Fryderyk nie utonął i że znajduje się skamieniały wraz ze swoimi rycerzami w niejakiej jaskini. Broda już przerosła stół, ale pojawi się, kiedy owinie go trzy razy, albo gdy Niemcy będą potrzebować Fryderyka.


Małżeństwa i potomstwo
Fryderyk Barbarossa miał dwie żony: pierwszą była poślubiona ok. 1147 r. Adela von Vohburg (zm. 1190), z którą jednak nie doczekał się potomstwa i z którą się rozwiódł w 1153 r., drugą żoną była poślubiona w 1156 r. Beatrycze I Burgundzka (zm. 1184), córka Renaud III, hrabiego Burgundii i Macon (zob. Franche-Comté).

Z drugiego małżeństwa pochodzili:

Fryderyk (V), książę Szwabii (1164 - 1170),
Henryk VI (Listopad 1[zasłonięte]165-11), cesarz niemiecki,
Fryderyk V, książę Szwabii (1[zasłonięte]167-11),
Otto I, palatyn Burgundii (1170 - 1200),
Konrad II, książę Szwabii i Rothenburga (1173 - zamordowany w 1196),
Filip Szwabski (1177- zamordowany w 1208), od 1198 król Niemiec,
Beatrycze (1[zasłonięte]162-11), była zaręczona z Wilhelmem II, królem Sycylii, ale zmarła zanim się pobrali,
Agnieszka (zm. październik 1184), była zaręczona z Emerykiem Arpadowiczem, królem Węgier, ale zmarła zanim się pobrali"1.
1-Fryderyk I Barbarossa [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]009-08 11:01Z [dostęp: 2[zasłonięte]009-08 15:57Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fryderyk_I_Barbarossa&oldid=18[zasłonięte]282