Z okazji 198. rocznicy bitwy pod Borodino Mennica Polska wybiła dwie monety poświęcone wybitnym przywódcom: Napoleonowi Bonaparte i Michaiłowi Kutuzowi. Monety te wchodzą w skład międzynarodowej kolekcji „Wielcy wodzowie” do której należą już monety wyprodukowane przez Mennicę Kazachską: „Czyngis - chan” oraz „Attyla - Wódz Hunów”.

Emisja monet „Napoleon Bonaparte” oraz „Michaił Kutuzow” odbyła się 30 września 2010 roku. Monety zostały wybite w limitowanym nakładzie, w jakości proof na srebrnych krążkach monetarnych próby 925 z zastosowaniem techniki tampondruku.

W dniach 5-7 września 1812 spotkali się naprzeciwko siebie dwaj wielcy wodzowie Napoleon Bonaparte i Michaił Kutuzow. W wyniku bitwy jaka została stoczona pod Borodinem cesarz Francuzów pokonał armię rosyjską. Jednak straty obu stron były niesłychanie wysokie. Rosjanie stracili około 50 tysięcy żołnierzy, Francuzi około 35 tysięcy. Mimo, że nie udało się rozgromić armii rosyjskiej w walnej bitwie Napoleon zdołał zająć Moskwę 14 września 1812 roku, W obliczu zbliżającej się zimy musiał jednak zarządzić odwrót, w trakcie którego znaczna część jego armii została zniszczona. Wówczas Michaił Kutuzow został ogłoszony architektem klęski kampanii Napoleona. Stosując tak zwaną taktykę spalonej ziemi pokazał do czego prowadzi strategiczna defensywa, manewr i kontrofensywa.

Awers:
W centralnej części monety - wizerunek Soboru Kazańskiego w Petersburgu, w którym spoczywa Michał Kutuzow. Na górze, z prawej strony wizerunek Królowej Elżbiety II; z lewej strony – nominał, 1 dolar. Pod wizerunkiem Elżbiety II – znak menniczy (M/W) oraz rok emisji 2010. Na obrzeżu – napisy: ELIZABETH II, NIUE ISLAND, DOLLAR.

Rewers:
Z prawej strony monety – wizerunek Michała Kutuzowa, w tle fragmenty inscenizacji bitwy pod Borodino – wizerunki żołnierzy na koniach, z karabinami oraz przy armacie. Z lewej strony, na obrzeżu napisy: MIKHAIL KUTUZOV (1[zasłonięte]745-18).

Projektant monety: Witold Nazarkiewicz

Michaił Iłłarionowicz Goleniszczew-Kutuzow (1[zasłonięte]745-18) – rosyjski dowódca, od roku 1812 książę smoleński, a 31 sierpnia 1812 generał feldmarszałek. Powszechnie uznawany za architekta klęski kampanii rosyjskiej Napoleona. W lipcu 1774 roku, dowodząc batalionem w bitwie pod wsią Szumy stracił prawe oko. W 1811 roku odniósł ogromne zwycięstwo - wziął do niewoli pod Slobozją całą armię turecką. Będąc doświadczonym dyplomatą wynegocjował i podpisał 12 maja 1812korzystny dla Rosji Bukareszteński Traktat Pokojowy. 17 sierpnia 1812 roku, w trakcie inwazji Napoleona na Rosję, przejął dowództwo armii rosyjskiej z rąk Barclaya de Tolly i podjął decyzję o rozpoczęciu bitwy pod Borodino w dniu 26 sierpnia. W bitwie poniósł klęskę. Podjął decyzję o wycofaniu, kontynuując jednak strategię Barclaya de Tolly wciągnięcia Francuzów w głąb Rosji, wyczerpania sił i przygotowania kontrataku. Wojska napoleońskie zdołały dotrzeć pod Moskwę, tak jednak, w okoliw Tarutino pod Moskwą, czekały na niego wojska pod dowództwem Kutuzova uzupełnione w nowe siły. 6 października Kutuzov odniósł pod Tarutinem zwycięstwo nad korpusem francuskim i zmusił Napoleona do przyspieszenia wycofania wojsk z Moskwy. Następnie, odniósł kilka kolejnych zwycięstw nad wycofującymi się wojskami Napoleona m. in. pod Wiaźmą i Krasnym, oraz w bitwie nad rzeka Berezyną, która przesądziła o porażce Napoleona. Za kampanię 1812, w dniu 6 grudnia 1812 roku otrzymał tytuł księcia smoleńskiego i został nagrodzony najwyższym odznaczeniem rosyjskim - orderem św. Jerzego pierwszego stopnia. Zmarł w 1813 roku w Bolesławcu, Jego Pochowany został w Soborze Kazańskim w Sankt Petersburgu.