Akt pierwszy toczy się w roku 1910, drugi - w 1928, trzeci dzieje się współcześnie, około 1990 roku, przy czym upływ czasu pomiędzy aktami jest selektywny, jedne postaci starzeją się, inne nie. Co ciekawe, nie starzeją się ci, którzy naprawdę kochają - Tatiana, Zachedryński, Siejkin... Skomplikowane związki uczuciowe pomiędzy bohaterami, nie spełnione aspiracje i nadzieje, nastrój smutku i nostalgii przywodzą na myśl dzieła Czechowa. To odwołanie świadome. "Ja naprawdę chciałem współbrzmieć z Czechowem" - przyznał autor. Iwan Zachedryński, "osobistość niejasna", bez wzajemności kocha Tatianę. Ma 50 lat, przenikliwy umysł, błyskotliwą inteligencję i dowcip. Kiedyś ponoć był poetą, teraz bryluje w miejscowym towarzystwie. Tatiana Borodina, młoda nauczycielka, jest zakochana w posępnym poruczniku Siejkinie, on z kolei kocha Lily, również nieszczęśliwie, bo ambitna aktoreczka wychodzi za mąż za niemieckiego budowniczego kolei Wolfa. Oni, a także kupiec Czelcow z małżonką, nieśmiertelną "kobietą interesu", spotykają się z wytwornym salonie, snują niespieszne rozmowy przy herbatce z samowara, przy wtórze gitary. Akt drugi to już rok 1928, okres "zamordyzmu, który bierze za mordę nie tylko ciało, ale i duszę", czas triumfu biurokratów, donosicieli i szantażystów. Akt trzeci to współczesność - rozpad imperium, wyprzedaż narodowych symboli, rozpanoszenie się miejscowych mafii. Bezradni ludzie czekają na statek, który zabierze ich do mitycznej Ameryki. Stara niania, która przed wyjazdem usiłuje sprzedać samowar, jest równie wzruszająca, co zabawna. Ale tak to bywa ze sztukami Mrożka - oglądając je publiczność się śmieje, a potem, po wyjściu z teatru, po zgaszeniu telewizora, śmiech zamiera na ustach.