Okres od panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego po 1. ćwierć XIX wieku to czas przemian w kulturze artystycznej, w tym w malarstwie. Nowa sytuacja artysty i mecenasa, kolekcjonerstwo i znawstwo, narodziny instytucji (uczelnie, wystawy etc.) i teorii sztuki naznaczyły malarzy żyjących w tym czasie oraz formy funkcjonowania sztuki. Istotna była konfrontacja prądów europejskich, zwłaszcza klasycyzmu, z rodzimymi tendencjami, wśród których wyróżniał się tradycjonalizm, prowadzący ku malarstwu historycznemu.