WITAM NA MOJEJ AUKCJI PRZEPYSZNEGO MIODU WRZOSOWEGO

MAM DO SPRZEDANIA NATURALNY NIE ROZGRZEWANY PRAWDZIWY MIÓD WRZOSOWY - ŁADOWANY DO SŁOIKÓW ŁYŻKĄ,

MIÓD WRZOSOWY POCHODZI Z TERENÓW DOLNOŚLĄSKICH PO BYŁYCH POLIGONACH WOJSKOWYCH, MIÓD JEST W 100% PRAWDZIWY BEZ DODAWANIA SPECYFIKÓW UŁATWIAJĄCYCH WYBRYZGIWANIE PODCZAS WIROWANIA JAK TO PEWNE OSOBY PRAKTYKUJĄ.

MÓJ MIÓD JEST NA RAMCE ODSKLEPIANY WIDELCEM A NASTĘPNIE ROZLUŻNIANY ROZLUŹNIACZEM DO MIODU WRZOSOWEGO, A POTEM WIROWANY KILKUKROTNIE.
W SŁOIKU SĄ ODŁAMKI SUSZU WOSKOWEGO, KTÓRE CIĘZKO JEST ODIZOLOWAĆ OD GALARETOWATEGO MIODU.

MIÓD WRZOSOWY - Miód wrzosowy w stanie płynnym ma barwę bursztynowo-herbacianą i konsystencję galaretowatą,
Jego przechodzenie ze stanu roztworu koloidalnego do stanu galaretowatego, zwanego żelem zachodzi dzięki dużej zawartości dekstryn, które w połączeniu z białkami
(a w miodzie wrzosowym jest ich także stosunkowo dużo) przyczyniają się do powstania żelu.
Ma silny zapach kwiatu wrzosu, swój intensywny aromat zawdzięcza ok. 120 substancjom chemicznym (olejki eteryczne pochodzące z nektaru).
W smaku jest mało słodki, ostry, gorzkawy .
Krystalizuje przeważnie dość szybko, przybierając konsystencję drobnokrystaliczną i barwę żółtopomarańczową lub żółtobrunatną.
Zawiera dużo wolnych aminokwasów (w tym wszystkie egzogenne) i enzymów
(w badanych próbkach stwierdzono obecność 15 enzymów).
W miodzie wrzosowym wysoka jest zawartość biopierwiastków (wykryto ich aż 47
w formach dobrze przyswajalnych), występują roślinne hormony wzrostu i neurohormony.
Miód zawiera również stosunkowo dużo witamin z grupy B, natomiast jest ubogi w witaminę C.
Aktywność antybiotyczna miodu wrzosowego jest na poziomie miodu spadziowego
i nektarowo-spadziowego oraz nieco niższa od miodu lipowego i gryczanego.

MIÓD WRZOSOWY ZALECANY JEST W PRZYPADKACH:
- CHOROBY PRZEWODU MOCZOWEGO
- KAMICA NERKOWA
- ZAPALENIA JELIT
- PROSTATA
- BIEGUNKI

ŚWIETNIE SMAKUJE NA ŚWIEŻYM PIECZYWIE

KRYSTALIZACJA i DEKRYSTALIZACJA MIODU- Krystalizacja jest procesem wyłącznie fizycznym, który w niczym nie zmienia składu chemicznego miodów pszczelich, a tym samym nie obniża ich walorów smakowych oraz wartości odżywczych i leczniczych.
Szybkość krystalizacji zależy od:
zawartości wody ( stopnia przesycenia)
stosunku glukozy do fruktozy
zawartości dekstryn.
Im więcej fruktozy i dekstryn miodowych tym wolniej zachodzi krystalizacja.
Optymalna temperatura krystalizacji przebiega w granicach 10-18oC.
Od temperatury przechowywania zależy nie tylko okres pozostawania miodu w postaci płynnej, ale i sam sposób krystalizacji ( wygląd krupca ).
Proces dekrystalizacji powinien być przeprowadzany w temperaturze do 45oC, najlepiej 42oC
( min. temperatura zanikania kryształków 41 oC), aby miód nie stracił swoich wartości enzymatycznych.
Ponowna krystalizacja upłynnionego miodu zależy od temperatury i czasu dekrystalizacji i zwykle taki miód krystalizuje nierównomiernie.