MIÓD RZEPAKOWY 1,6 kg 2014 (waga miodu ze słoikiem i nakrętką)

Oferuję miód z pasieki na terenie Warmii, otoczonej polami rzepaku, drzewami lipy, lasami mieszanymi oraz łąkami kwiatów, z dala od dróg.

Serdecznie polecam. Sama już nie wyobrażam sobie porannego kubka herbaty bez łyżki miodu rzepakowego. 

Weźmiesz od mnie raz- będziesz brał cały czas :)

Miód rzepakowy jest przykładem odmianowego miodu wiosennego. Jest to odmiana bardzo popularna w naszym kraju, a pozyskuje się ją w okresie masowego kwitnienia rzepaku, w ciągu około trzech tygodni na przełomie kwietnia i maja. 

W składzie miodu rzepakowego, podobnie jak w nektarze pochodzącym z kwiatów rzepaku, występują olejki eteryczne, garbniki, związki goryczowe, flawonoidy, biopierwiastki, witaminy z grupy B, K i C, kwas nikotynowy, cholina, a także kumaryna, saponiny, śladowe ilości alkaloidów. We frakcji flawonoidowej (w ilości powyżej 10% w odniesieniu do innych substancji) obecnie są kwercetyna, kemferol, apigenina. Według jednego z autorów miód zawiera średnio 6,3 mg% (3-karotenu. Poza tym charakteryzuje się szczególnie niską zawartością związków mineralnych, lecz o znaczne] przyswajalności przez organizm. Należy do nich między innymi żelazo, będące składnikiem hemoglobiny i transporterem tlenu w organizmie. Przyswajalność tego pierwiastka z miodu wynosi około 63%. Miód rzepakowy należy ponadto do miodów bogatych w bor, tj. pierwiastek niezbędny do budowy tkanki kostnej oraz właściwego funkcjonowania śledziony i tarczycy. Odpowiada on także za właściwe współdziałanie innych pierwiastków w organizmie. Niedobór boru prowadzi do utraty wapnia, fosforu i magnezu oraz powoduje obniżenie poziomu estrogenów, zwłaszcza u kobiet w okresie po menopauzie, co może powodować utratę masy kostnej.

Miód rzepakowy ma szerokie zastosowanie w żywieniu i lecznictwie. Z uwagi na wysoką zawartość cukrów prostych, łatwo przyswajalnych przez organizm, stanowi cenną odżywkę regeneracyjną w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego. Jest także nieodzowny w codziennym odżywianiu, niezależnie od wieku. Miód rzepakowy zaleca się zwłaszcza w geriatrii w postaci napoju przygotowanego z 1 łyżki stołowej miodu, rozpuszczonego w szklance przegotowanej i ostudzonej wody.

Duża zawartość cukrów prostych czyni go przydatnym w chorobach serca, głównie naczyń wieńcowych i układu krążenia. Glukoza po wchłonięciu do krwiobiegu wzmacnia siłę skurczu osłabionego mięśnia sercowego, a także rozszerza naczynia wieńcowe, przyczyniając się do lepszego zaopatrzenia serca w tlen i składniki odżywcze. W dalszym efekcie usuwa wodę z tkanek i na drodze diurezy przyczynia się do zmniejszenia obrzęków. Składniki, takie jak acetylocholina, potas i magnez również wpływają korzystnie na metabolizm mięśnia sercowego, stabilizują ciśnienie krwi i przyczyniają się do zahamowania procesu miażdżycowego. U chorych na dusznicę bolesną, którym podawano miód rzepakowy, obserwowano wyraźną poprawę stanu zdrowia.

Kolejną grupę schorzeń, w których wykorzystuje się cenne właściwości cukrów prostych, są schorzenia wątroby i dróg żółciowych. Czynią one miód rzepakowy łatwo przyswajalnym przez wątrobę. W ten sposób zwiększają jej zdolność do  odtruwania organizmu. Natomiast cholina obecna w miodzie usprawnia metabolizm tłuszczowy wątroby i polepsza funkcjonowanie pęcherzyka żółciowego.

Miód rzepakowy ceniony jest także w leczeniu chorób z przeziębienia oraz stanów zapalnych górnych dróg oddechowych na tle bakteryjnym, takich jak zapalenie gardła i zapalenie błony śluzowej nosa. Ponadto łagodzi kaszel i wzmaga odporność organizmu. W schorzeniu tych poleca się picie ciepłego mleka z miodem rzepakowym.

Miód ten jest również ceniony jako środek pomocniczy w schorzeniach nerek i układu moczowego. Jest on odpowiedni do tego typu schorzeń z uwagi na niewielką zawartość biopierwiastków i obecne w nim olejki eteryczne. Poza tym wspomaga podstawową terapię w przebiegu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, przyspieszając gojenie stanu zapalnego tych narządów.

Podobne właściwości miodu rzepakowego wykorzystuje się także w leczeniu schorzeń zewnętrznych. Stosowany bezpośrednio na chorą tkankę oczyszcza ją z elementów martwiczych i ropnej wydzieliny, co w efekcie przyspiesza ziarninowanie, gojenie i bliznowacenie ran. Ponadto szybkie przyłożenie miodu na oparzoną skórę zabezpiecza ją przed tworzeniem się pęcherzy i rozwojem zakażenia.

Miód jest słodszy niż cukier. Jeżeli zatem chcesz użyć miodu, weź porcję o połowę lub o jedną czwartą mniejszą niż podana w przepisie ilość cukru. Nie stosujmy do miodu łyżek z metalu, gdyż tarci swoje właściwości.

Używając miodu rzepakowego i każdego innego należy pamiętać o jednej bardzo istotnej sprawie. Jeżeli zamierzamy rozpuścić miód w gorącej herbacie, kawie, mleku czy piwie straci on swoje właściwości lecznicze. Wysoka temperatura niszczy składniki antybiotyczne miodu, przede wszystkim enzymy. Aby miód nie stracił właściwości leczniczych nie należy go podgrzewać do temperatury wyższej niż 42 stopnie. Z osłodzeniem miodem herbaty lub innego płynu należy więc poczekać aż płyn przestygnie. Miodów nie należy wystawiać na bezpośrednie działanie słońca gdyż promienie w nim zawarte niszczą strukturę chemiczną miodu, z tego powodu część osób decyduje się przechowywać miód w lodówce