Budowanie różnych wersji specjalnych pojazdów, nie tylko wojskowych, na wcześniej zbudowanym i wdrożonym podwoziu bazowym jest powszechnie stosowaną praktyką. Opracowywanie przez producentów nowych konstrukcji pojazdów kołowych wiąże się także z koniecznością badań nad bezpieczeństwem ruchu. Zazwyczaj wykonuje się zarówno bardzo kosztowne, jak i niebezpieczne dla ludzi badania eksperymentalne na pojazdach prototypowych oraz niekiedy symulacyjne. Prowadzenie badań symulacyjnych pozwala zazwyczaj na większą efektywność dzięki możliwości uzyskania informacji o wpływie zmian konstrukcyjnych i eksploatacyjnych wraz ze skutkami ich przeprowadzenia, w szczególności na kierowalność i stateczność, jeszcze na etapie projektowania. Zwłaszcza, że szczególne niebezpieczeństwo dla załogi pojazdu w ruchu wiąże się z przewróceniem samochodu na bok. Pojazdy o nietypowej konstrukcji, o wysoko położonym środku masy, (np. pojazdy wojskowe zapewniające ochronę przed ładunkami improwizowanymi tzw. IED) są szczególnie podatne na takie wypadki. Tworzenie nowych konstrukcji pojazdów, w tym na bazie wdrożonych już podwozi, nie powinno wiązać się z pogorszeniem ich bezpieczeństwa. Tymczasem podczas budowania wersji odmiennych od bazowych lub modernizacji pojazdów, wprowadzane są zmiany konstrukcyjne i eksploatacyjne wpływające na bezpieczeństwo, a zwłaszcza kierowalność i stateczność. Należy tażke wspomnieć, że potrzeby wojskowych działań operacyjnych wymuszają niekiedy budowę nowych pojazdów pod presją czasu. Duży pośpiech ogranicza możliwości dopracowania elementów konstrukcji wpływających na bezpieczeństwo ruchu. Z tego względu konieczne jest podjęcie działań w kierunku ograniczenia zagrożeń i podniesienia bezpieczeństwa załóg pojazdów wojskowych. Stąd sugestia, aby zastosowanie w procesie wdrażania pojazdów odpowiedniej metodyki ograniczyło zagrożenia i wpłynęło na podniesienie bezpieczeństwa załogi. p> objętość: 156 stron.