Przedmiotem zainteresowania językoznawstwa diachronicznego są zmiany w języku na wszystkich jego poziomach i we wszystkich jego podsystemach. Zmiany takie zachodzą zawsze i w każdym języku naturalnym, różne jest tylko ich tempo. Istotne jest podejście do materiału językowego od strony dynamicznej: widzenie nie stanu, ale ruchu, przekształcenia. Językoznawca diachronista może badać zmiany fonetyczne, fonologiczne, prozodyczne, morfologiczne, składniowe, stylistyczne, socjolingwistyczne, pragmatyczne, etykiety językowej.
Książka omawia wszystkie najważniejsze zagadnienia metodologiczne diachronii, ilustrując je przykładami pochodzącymi z różnych genetycznie i typologicznie języków. Przeznaczona dla językoznawców i studentów, zajmie również wszystkich interesujących się lingwistyką.